Το ανεξέλεγκτο υψηλό επίπεδο σακχάρου στο αίμα μπορεί να οδηγήσει σε οδυνηρές καταστάσεις, όπως ο παγωμένος ώμος, επώδυνες διαταραχές στον καρπό, όπως το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα, και η νόσος Dupuytren, σύμφωνα με νέα μελέτη. Το αυξημένο σάκχαρο, το οποίο επηρεάζει άτομα με διαβήτη, έχει από καιρό συνδεθεί με προβλήματα στα πόδια και τα άκρα, προκαλώντας επώδυνα έλκη που συχνά μολύνονται και, σε ακραίες περιπτώσεις, οδηγούν σε ακρωτηριασμό.
Η πάθηση έχει επίσης συνδεθεί με προβλήματα μυών και οστών στο άνω μέρος του σώματος, αλλά μια μελέτη επιστημόνων στο Πανεπιστήμιο του Έξετερ είναι η πρώτη που παρέχει στοιχεία ότι αυτά προκαλούνται άμεσα από το υψηλό σάκχαρο στο αίμα.
Οι ερευνητές ανέλυσαν γενετικά δεδομένα από 370.000 συμμετέχοντες στη μελέτη UK Biobank -μια μεγάλης κλίμακας βιοϊατρική βάση δεδομένων που περιέχει ανώνυμα στοιχεία γονιδίων, τρόπου ζωής και υγείας.
Τα 4 προβλήματα στα άνω άκρα που συνδέονται με τον διαβήτη
Οι επιστήμονες βρήκαν ισχυρές ενδείξεις ότι όσοι είχαν περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν μη ελεγχόμενο υψηλό σάκχαρο στο αίμα, γνωστό ως υπεργλυκαιμία, είχαν επίσης περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν τέσσερα προβλήματα άνω άκρα.
Πρόκειται για τον παγωμένο ώμο, όπου ο συνδετικός ιστός στην άρθρωση πυκνώνει, οδηγώντας σε δυσκαμψία και δυσφορία, για το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα, όπου παγιδευμένα νεύρα στον καρπό προκαλούν μούδιασμα, μυρμήγκιασμα και αίσθημα σαν καρφίτσες και βελόνες.
Ακόμη, είναι η νόσος Dupuytren, όπου ο συνδετικός ιστός στο χέρι πυκνώνει και σφίγγει, προκαλώντας κάμψη των δακτύλων προς τα μέσα, και τέλος το δάκτυλο της σκανδάλης, μια παρόμοια κατάσταση που επηρεάζει μόνο ένα δάχτυλο.
Η υπεργλυκαιμία αυξάνει τα επίπεδα των AGE που προκαλούν τα προβλήματα
Η μελέτη προτείνει ότι, με την πάροδο του χρόνου, η υπεργλυκαιμία αυξάνει τα επίπεδα μιας ουσίας στο σώμα που ονομάζονται τελικά προϊόντα προηγμένης γλυκοζυλίωσης (AGEs), τα οποία σχηματίζονται όταν οι πρωτεΐνες, τα λίπη και το DNA αναμιγνύονται με σάκχαρα στην κυκλοφορία του αίματος.
Πιστεύεται ότι η συσσώρευση AGEs -που εντοπίζεται στα χέρια των ατόμων με νόσο Dupuytren και σε εκείνους με παγωμένο ώμο- αυτή που προκαλεί τη βλάβη και την πάχυνση των τενόντων, των αρθρώσεων και των συνδετικών ιστών που προκαλούν τα προβλήματα.
«Μπορούμε τώρα να τις ταξινομήσουμε ως επιπλοκές του διαβήτη. Οι κλινικοί γιατροί που θεραπεύουν ασθενείς με διαβήτη θα πρέπει να γνωρίζουν αυτές τις επιπλοκές στην κλινική, ώστε να μπορούν να συμβουλεύουν για τις καλύτερες οδούς θεραπείας», καταλήγει ο ειδικός.
