Οι διατροφικές ιδιοτροπίες στα παιδιά είναι ένα συχνό φαινόμενο που προβληματίζει πολλούς γονείς. Πολλά παιδιά αποφεύγουν συγκεκριμένες τροφές, τρώνε επιλεκτικά ή επιμένουν να καταναλώνουν μόνο ορισμένα φαγητά. Γιατί συμβαίνει αυτό και πότε υποχωρεί αυτή η συμπεριφορά;
Πού οφείλονται οι διατροφικές ιδιοτροπίες;
- Αναπτυξιακές αλλαγές
- Στην ηλικία των 2-6 ετών, τα παιδιά συχνά περνούν από μια φάση «νεοφοβίας», δηλαδή φόβου προς νέες τροφές. Αυτή η συμπεριφορά θεωρείται φυσιολογική και συνδέεται με την εξελικτική τάση προστασίας απέναντι σε άγνωστα τρόφιμα.
- Αυτονομία και έλεγχος
- Τα παιδιά προσπαθούν να ελέγξουν το περιβάλλον τους, και το φαγητό είναι ένα από τα λίγα πράγματα που μπορούν να επιλέξουν μόνα τους. Η άρνηση να φάνε συγκεκριμένα τρόφιμα μπορεί να είναι ένας τρόπος να εκφράσουν την ανεξαρτησία τους.
- Αισθητηριακή ευαισθησία
- Ορισμένα παιδιά είναι πιο ευαίσθητα στη γεύση, την υφή και την οσμή των τροφών. Για παράδειγμα, κάποια δεν αντέχουν τις έντονες γεύσεις ή τις τροφές με συγκεκριμένη σύσταση, όπως τα λαχανικά με ίνες ή τα ζελατινώδη φαγητά.
- Εμπειρίες και μίμηση
- Τα παιδιά επηρεάζονται από το οικογενειακό περιβάλλον και τις συνήθειες των γονιών. Αν δουν τους γονείς να αποφεύγουν συγκεκριμένα τρόφιμα ή να τα θεωρούν «υποχρεωτικά», μπορεί να αναπτύξουν αρνητική στάση απέναντί τους.
Πότε υποχωρούν οι διατροφικές ιδιοτροπίες;
Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι διατροφικές ιδιοτροπίες κορυφώνονται μεταξύ 2-4 ετών και αρχίζουν να υποχωρούν μετά τα 6-7 έτη, καθώς τα παιδιά γίνονται πιο ανοιχτά σε νέες εμπειρίες και η διατροφική τους συμπεριφορά σταθεροποιείται. Ωστόσο, αν η επιλεκτικότητα στο φαγητό παραμένει έντονη ή συνδέεται με προβλήματα ανάπτυξης, ίσως χρειάζεται παρέμβαση από ειδικό.
Με υπομονή, θετική ενίσχυση και καλό παράδειγμα, τα περισσότερα παιδιά ξεπερνούν τις διατροφικές τους ιδιοτροπίες και αποκτούν ισορροπημένες διατροφικές συνήθειες!
