Η παρούσα μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο The Lancet Child & Adolescent Health, παρέχει για πρώτη φορά μια λεπτομερή ανάλυση του επιπολασμού της σωματικής ή/και σεξουαλικής βίας που υφίστανται τα κορίτσια ηλικίας 15-19 ετών που έχουν συνάψει στενές σχέσεις. Προσδιορίζει επίσης ευρύτερους κοινωνικούς, οικονομικούς και πολιτιστικούς παράγοντες που αυξάνουν αυτούς τους κινδύνους.
Με βάση τις εκτιμήσεις του ΠΟΥ, ο επιπολασμός της βίας διαφέρει ανάμεσα στις χώρες του κόσμου: για παράδειγμα, οι περιοχές που επηρεάζονται περισσότερο είναι η Ωκεανία (47%) και η κεντρική υποσαχάρια Αφρική (40%), ενώ τα χαμηλότερα ποσοστά παρουσιάζονται στην κεντρική Ευρώπη (10%) και την κεντρική Ασία (11%). Μεταξύ των χωρών, υπάρχει επίσης ένα ουσιαστικό εύρος: από ένα εκτιμώμενο 6% των εφήβων κοριτσιών που υφίστανται τέτοια βία στις λιγότερο πληγείσες χώρες, έως 49% σε εκείνες με τα υψηλότερα ποσοστά.
Σύμφωνα με τη νέα ανάλυση, η ενδοσχολική βία κατά των εφήβων κοριτσιών είναι πιο συχνή σε χώρες και περιοχές με χαμηλότερο εισόδημα, σε μέρη όπου φοιτούν λιγότερα κορίτσια στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και όπου τα κορίτσια έχουν ασθενέστερα νομικά δικαιώματα ιδιοκτησίας και κληρονομιάς σε σύγκριση με τους άνδρες. Ο παιδικός γάμος (πριν από την ηλικία των 18 ετών) κλιμακώνει σημαντικά τους κινδύνους, καθώς οι διαφορές ηλικίας των συζύγων δημιουργούν ανισορροπίες ισχύος, οικονομική εξάρτηση και κοινωνική απομόνωση – παράγοντες που αυξάνουν την πιθανότητα να υπομείνουν την κακοποίηση.
Στοχευμένες δράσεις και υποστήριξη
Η μελέτη υπογραμμίζει την επείγουσα ανάγκη να ενισχυθούν οι υπηρεσίες υποστήριξης και τα μέτρα έγκαιρης πρόληψης που είναι προσαρμοσμένα για τους εφήβους, παράλληλα με δράσεις για την προώθηση της δράσης και των δικαιωμάτων των γυναικών και των κοριτσιών – από σχολικά προγράμματα που εκπαιδεύουν τόσο τα αγόρια όσο και τα κορίτσια σε υγιείς σχέσεις και πρόληψη της βίας, μέχρι τη νομική προστασία και την οικονομική ενδυνάμωση. Δεδομένου ότι πολλοί έφηβοι δεν διαθέτουν τους δικούς τους οικονομικούς πόρους, μπορεί να αντιμετωπίσουν ιδιαίτερες προκλήσεις κατά την εγκατάλειψη της κακοποιητικής σχέσης.
«Η μελέτη δείχνει ότι για να τερματιστεί η έμφυλη βία, οι χώρες πρέπει να εφαρμόζουν πολιτικές και προγράμματα που αυξάνουν την ισότητα για τις γυναίκες και τα κορίτσια», δήλωσε η συγγραφέας της μελέτης Δρ Lynnmarie Sardinha, Τεχνική Υπεύθυνη για τα δεδομένα και τη μέτρηση της βίας κατά των γυναικών στον ΠΟΥ. «Αυτό σημαίνει την εξασφάλιση της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης για όλα τα κορίτσια, την εξασφάλιση ίσων ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων μεταξύ των δύο φύλων και τον τερματισμό επιβλαβών πρακτικών, όπως ο γάμος παιδιών, οι οποίες συχνά στηρίζονται στους ίδιους άδικους έμφυλους κανόνες που διαιωνίζουν τη βία κατά των γυναικών και των κοριτσιών».
Επί του παρόντος, καμία χώρα δεν βρίσκεται σε τροχιά εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών και των κοριτσιών μέχρι την ημερομηνία-στόχο του 2030 για τους στόχους βιώσιμης ανάπτυξης. Ο τερματισμός του παιδικού γάμου – ο οποίος πλήττει 1 στα 5 κορίτσια παγκοσμίως – και η διεύρυνση της πρόσβασης των κοριτσιών στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση θα αποτελέσουν κρίσιμους παράγοντες για τη μείωση της συντροφικής βίας κατά των εφήβων κοριτσιών.
