Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της Ελληνικής Ιατρικής Εταιρείας Παχυσαρκίας (ΕΙΕΠ), οι Έλληνες δεν αντιμετωπίζουν την παχυσαρκία ως ασθένεια, παρά τα αυξημένα ποσοστά της στη χώρα, και πολλοί θεωρούν ότι πρόκειται για ένα προσωρινό πρόβλημα το οποίο λύνεται με δίαιτα.
Όπως τόνισε, ο Ευθύμιος Καπάνταης, πρόεδρος της ΕΙΕΠ, «υπάρχει επείγουσα ανάγκη να γίνει ευρύτερα αντιληπτό γιατί η παχυσαρκία είναι μια νόσος και ποιες είναι οι αιτίες και οι συνέπειές της».
Τα παραπάνω ευρήματα σχολίασε ο Γεώργιος Βαλσαμάκης, μέλος ΔΣ της ΕΙΕΠ. «Το αντικείμενο της παχυσαρκίας ως μέρος της ιατρικής κατάρτισης καταλαμβάνει πολύ λίγο χώρο και θα έπρεπε να καταβληθούν περισσότερες προσπάθειες στην κατανόηση της παχυσαρκίας από τους επαγγελματίες υγείας και στις ολοκληρωμένες θεραπευτικές προσεγγίσεις που μπορούν να παρασχεθούν ως μέρος της ιατρικής φροντίδας προς τους ασθενείς».
Από την πλευρά του ο κ. Καπάνταης πρόσθεσε, πως «οι επαγγελματίες υγείας μπορούν να κάνουν τη διαφορά με την καλύτερη ενημέρωσή τους για τη νόσο και καταβάλλοντας προσπάθειες για την αντιμετώπιση των αναγκών και των ανησυχιών των ασθενών».
Ώρα για δράση
«Αντιμετωπίζοντας μαζί την Παχυσαρκία: Ώρα για δράση!», είναι το ευρωπαϊκό σύνθημα για την Παγκόσμια Ημέρα Παχυσαρκίας, και οι δράσεις έχουν ως βασικό άξονα την ευαισθητοποίηση γύρω από την προσπάθεια οικοδόμησης μιας κοινής αντίληψης στα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στόχοι αυτής της προσπάθειας είναι να σχεδιαστούν και να υλοποιηθούν στρατηγικές για την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας, μέσω της διεύρυνσης της εκπαίδευσης όλων των επαγγελματιών υγείας σε θέματα παχυσαρκίας και να αναγνωρισθεί αυτή ευρύτερα ως ασθένεια, να εξαλειφθεί το στίγμα που συχνά τη συνοδεύει και τέλος να ενταθούν τα μέτρα ανάσχεσης της ραγδαίας αύξησης των ποσοστών υπέρβαρων και παχύσαρκων ατόμων στην Ευρώπη.
Η Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη με μια κρίση παχυσαρκίας που παίρνει διαστάσεις επιδημίας, η οποία παρουσιάζει αυξανόμενες οικονομικές επιβαρύνσεις στα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης, ανέφεραν οι εκπρόσωποι της ΕΙΕΠ, προσθέτοντας ότι η ανταπόκριση των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων στο πρόβλημα της παχυσαρκίας δεν λειτουργεί, και έτσι προκύπτει η ανάγκη για μία νέα προσέγγιση. Επισημαίνει ότι η πρόληψη της παχυσαρκίας πρέπει να παραμείνει προτεραιότητα, ενώ η συνεχιζόμενη αύξηση του επιπολασμού της αποδεικνύει ότι πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στη θεραπεία αλλά και την πρόληψη.
