Ο «παγωμένος» ώμος, γνωστός και ως συμφυτική θυλακίτιδα, είναι μια συχνή αλλά συχνά παρεξηγημένη πάθηση που επηρεάζει την άρθρωση του ώμου, προκαλώντας πόνο και σημαντικό περιορισμό της κίνησης. Πρόκειται για μια κατάσταση κατά την οποία ο θύλακος του ώμου, δηλαδή το μαλακό περίβλημα που περιβάλλει την άρθρωση, γίνεται φλεγμονώδης και παχύνεται, οδηγώντας σε δυσκαμψία και πόνο.
Η ακριβής αιτία του παγωμένου ώμου δεν είναι πάντα ξεκάθαρη. Σε πολλές περιπτώσεις, εμφανίζεται μετά από τραυματισμό, χειρουργική επέμβαση ή ακινητοποίηση του ώμου για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ωστόσο, άτομα με διαβήτη, θυρεοειδοπάθειες ή άλλα μεταβολικά προβλήματα είναι πιο επιρρεπή στην εμφάνιση αυτής της πάθησης.
Ο «παγωμένος» ώμος αναπτύσσεται συνήθως σταδιακά και χωρίζεται σε τρία στάδια:
- Στάδιο Πόνου: Σταδιακή αύξηση του πόνου στον ώμο, κυρίως τη νύχτα.
- Στάδιο Παγώματος: Ο ώμος γίνεται δύσκαμπτος και η κινητικότητα περιορίζεται σημαντικά.
- Στάδιο Ανάρρωσης: Η κίνηση του ώμου βελτιώνεται σταδιακά, αν και μπορεί να χρειαστούν μήνες.
Πώς αντιμετωπίζεται
Η θεραπεία του παγωμένου ώμου επικεντρώνεται στη μείωση του πόνου και στη βελτίωση της κινητικότητας. Συνηθισμένες μέθοδοι περιλαμβάνουν:
- Φυσικοθεραπεία: Απαραίτητη για τη σταδιακή αποκατάσταση της κίνησης μέσω ειδικών ασκήσεων.
- Αντιφλεγμονώδη φάρμακα: Χορηγούνται για την ανακούφιση του πόνου και της φλεγμονής.
- Ενέσεις κορτιζόνης: Μπορούν να μειώσουν τη φλεγμονή σε σοβαρότερες περιπτώσεις.
- Χειρουργική επέμβαση: Σε σπάνιες περιπτώσεις όπου η συντηρητική αγωγή αποτυγχάνει, μπορεί να απαιτηθεί αρθροσκοπική αποκατάσταση.
Η υπομονή και η συστηματική θεραπεία είναι το «κλειδί» για την αντιμετώπιση του παγωμένου ώμου, με τις περισσότερες περιπτώσεις να παρουσιάζουν πλήρη αποκατάσταση μέσα σε 12 έως 18 μήνες.
