Ο σακχαρώδης διαβήτης αποτελεί μία χρόνια πάθηση που επηρεάζει πολλά όργανα του σώματος, με τα μάτια να συγκαταλέγονται στις πιο ευάλωτες περιοχές. Τα αυξημένα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα, όταν δεν ρυθμίζονται σωστά, μπορούν να προκαλέσουν σοβαρές και συχνά ύπουλες βλάβες στην όραση, οι οποίες σε προχωρημένο στάδιο ενδέχεται να οδηγήσουν ακόμη και σε απώλειά της.
Η πιο γνωστή και συχνή οφθαλμική επιπλοκή του διαβήτη είναι η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια. Πρόκειται για βλάβη στα μικρά αιμοφόρα αγγεία του αμφιβληστροειδούς, η οποία εξελίσσεται σταδιακά. Στα αρχικά στάδια μπορεί να μην προκαλεί κανένα σύμπτωμα, όμως όσο προχωρά μπορεί να εμφανιστούν θολή όραση, σκοτεινά σημεία ή παραμόρφωση των εικόνων. Χωρίς έγκαιρη αντιμετώπιση, η κατάσταση μπορεί να οδηγήσει σε μόνιμη απώλεια όρασης.
Άλλη σοβαρή επιπλοκή είναι το διαβητικό οίδημα ωχράς κηλίδας, που προκαλείται από διαρροή υγρού στο κεντρικό σημείο της όρασης. Το αποτέλεσμα είναι η μείωση της οπτικής οξύτητας και δυσκολία στο διάβασμα ή την αναγνώριση προσώπων. Συχνά συνυπάρχει με τη διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια και απαιτεί εξειδικευμένη θεραπεία.
Οι διαβητικοί εμφανίζουν επίσης αυξημένο κίνδυνο για γλαύκωμα, μια πάθηση που σχετίζεται με αυξημένη ενδοφθάλμια πίεση και βλάβη στο οπτικό νεύρο. Το γλαύκωμα εξελίσσεται αθόρυβα και τα συμπτώματα εμφανίζονται όταν η βλάβη έχει ήδη προχωρήσει.
Επιπλέον, ο διαβήτης επιταχύνει την εμφάνιση καταρράκτη, δηλαδή θόλωσης του φακού του ματιού, σε νεότερη ηλικία σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό. Η όραση γίνεται θαμπή, με μειωμένη αντίθεση και ευαισθησία στο φως.
Η πρόληψη είναι καθοριστικής σημασίας. Η καλή ρύθμιση του σακχάρου, της αρτηριακής πίεσης και της χοληστερόλης, σε συνδυασμό με ετήσιες οφθαλμολογικές εξετάσεις, μπορούν να μειώσουν σημαντικά τον κίνδυνο σοβαρών επιπλοκών. Η έγκαιρη διάγνωση σώζει την όραση και βελτιώνει ουσιαστικά την ποιότητα ζωής των διαβητικών.
