Η άσκηση αποτελεί βασικό πυλώνα υγείας για όλους, όμως για τα άτομα με διαβήτη τύπου 1 απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή και σωστός σχεδιασμός. Η φυσική δραστηριότητα μπορεί να βελτιώσει τη ρύθμιση του σακχάρου, να ενισχύσει την καρδιαγγειακή υγεία, να μειώσει το στρες και να βελτιώσει τη συνολική ποιότητα ζωής. Το «καλύτερο» είδος άσκησης δεν είναι ένα και μοναδικό, αλλά αυτό που συνδυάζει ασφάλεια, συνέπεια και απόλαυση.
Η αερόβια άσκηση, όπως το περπάτημα, το ποδήλατο, το κολύμπι και το ελαφρύ τρέξιμο, θεωρείται εξαιρετική επιλογή για ασθενείς με διαβήτη τύπου 1. Βοηθά στη βελτίωση της ευαισθησίας στην ινσουλίνη και στη σταθεροποίηση του σακχάρου στο αίμα. Ωστόσο, επειδή μπορεί να προκαλέσει υπογλυκαιμία, ειδικά αν διαρκεί αρκετή ώρα, είναι σημαντικός ο έλεγχος του σακχάρου πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την άσκηση.
Εξίσου σημαντική είναι και η προπόνηση με αντιστάσεις, όπως ασκήσεις με βάρη ή με το βάρος του σώματος. Η ενδυνάμωση των μυών αυξάνει τη μυϊκή μάζα, συμβάλλει στον καλύτερο μεταβολισμό της γλυκόζης και συχνά προκαλεί μικρότερες απότομες πτώσεις σακχάρου σε σύγκριση με την αερόβια άσκηση. Ο συνδυασμός αερόβιας άσκησης και ενδυνάμωσης θεωρείται ιδανικός.
Οι ασκήσεις ευλυγισίας και ισορροπίας, όπως η γιόγκα και το πιλάτες, παρότι δεν επηρεάζουν άμεσα το σάκχαρο, βοηθούν στη μείωση του στρες, στη βελτίωση της στάσης του σώματος και στη γενικότερη ευεξία, στοιχεία ιδιαίτερα σημαντικά για τη μακροχρόνια διαχείριση της νόσου.
Το κλειδί για τους ασθενείς με διαβήτη τύπου 1 είναι η εξατομίκευση. Η σωστή προσαρμογή της ινσουλίνης, η επαρκής ενυδάτωση και η κατανάλωση υδατανθράκων όταν χρειάζεται, σε συνεργασία με τον γιατρό ή τον διαβητολόγο, καθιστούν την άσκηση όχι μόνο ασφαλή αλλά και πολύτιμο σύμμαχο υγείας.
