Με τη διάγνωση του προδιαβήτη αρχίζει μια αντίστροφη μέτρηση μέχρι την εξέλιξη σε διαβήτη και τους σχετικούς κινδύνους. Ωστόσο, τα σημάδια μπορούν να εντοπιστούν αρκετά χρόνια νωρίτερα.
Περίπου το 70% των ατόμων με προδιαβήτη θα αναπτύξουν διαβήτη κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Οι περισσότερες αιτίες που οδηγούν στον σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 είναι αποτρέψιμες. Αλλά πόσο χρόνο έχουν στη διάθεσή τους όσοι έχουν προδιαβήτη πριν αυτό εξελιχθεί σε διαβήτη;
Σύμφωνα με εκτιμήσεις, ένα στα τρία άτομα θα αναπτύξουν διαβήτη μέσα σε 5 χρόνια από τη διάγνωση του προδιαβήτη.
Αλλά, πρώιμες ενδείξεις για την εκδήλωση είτε προδιαβήτη είτε διαβήτη μπορούν να ανιχνευθούν ακόμη και δέκα ή είκοσι χρόνια νωρίτερα, όπως έδειξε ιαπωνική μελέτη πριν μερικά χρόνια.
Πως κατέληξαν οι ερευνητές σε αυτό το συμπέρασμα; Οι συμμετέχοντες της μελέτης που εκδήλωσαν διαβήτη τύπου 2 κατά τη διάρκεια της μελέτης (2005-2016) έτειναν να έχουν υψηλότερα επίπεδα σακχάρου νηστείας, μεγαλύτερη αντίσταση στην ινσουλίνη αλλά και υψηλότερο δείκτη μάζας σώματος έως και δέκα έτη πριν. Αντίστοιχες, αν και σε χαμηλότερο επίπεδο, παρατηρήθηκαν και σε όσους εκδήλωσαν προδιαβήτη.
Όπως εξηγεί ο Δρ. Δ. Ρηγόπουλος, Παθολόγος-Διαβητολόγος, στην ιστοσελία του Συλλόγου Διαβητικών Αθήνας (ΣΥ.Δ.Α.), η κληρονομικότητα είναι βασικός παράγοντας εκδήλωσης Διαβήτη. Συγκεκριμένα, υπολογίζεται ότι αν ο ένας γονιός έχει διαβήτη, τότε υπάρχει 50% πιθανότητα ο Προδιαβήτης να γίνει Διαβήτης, ενώ το ποσοστό αγγίζει το 100% αν και οι δυο γονείς έχουν την πάθηση.
Ένας ακόμη παράγοντας είναι η παχυσαρκία, αφού αν δεν αντιμετωπιστεί η εξέλιξη του προδιαβήτη σε διαβήτη είναι σχεδόν βέβαιη. Μεταξύ των επιβαρυντικών καταστάσεων είναι η αρτηριακή πίεση, παρουσία φλεγμονωδών νόσων όπως ρευματικά νοσήματα αλλά και στις γυναίκες οι πολυκυστικές ωοθήκες, καθώς και η εμφάνιση προδιαβήτη σε γυναίκες που είχαν διαβήτη κύησης. Ο Δρ Ρηγόπουλος, πάντως σημειώνει ότι ο πιο ύπουλος παράγοντας, που μπορεί να μετατρέψει τον Προδιαβήτη σε Διαβήτη, είναι η καθιστική ζωή.
Η στρατηγική αντιμετώπισης του διαβητικού ασθενούς πρέπει να ικανοποιεί τρεις βασικούς στόχους:
- μακροχρόνιο γλυκαιμικό έλεγχο
- αύξηση της σωματικής άσκησης και υιοθέτηση ενός πιο υγιεινού τρόπου ζωής
- εξάλειψη των παραγόντων που αυξάνουν τον κίνδυνο των χρόνιων επιπλοκών
Πέραν της γενικής σύστασης για βελτίωση της διατροφής και την προσθήκη, φυσικής δραστηριότητας, συχνά γιατροί και προδιαβητικοί αναζητούν μη φαρμακευτικές λύσεις, με στόχο την έγκαιρη παρέμβαση.
