Ενάντια στη λειτουργία των απογευματινών χειρουργείων επί πληρωμή είναι και ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος, ο οποίος όπως διατυπώθηκε σε πρόσφατη Γενική Συνέλευσή του, θεωρεί ότι τα απογευματινά χειρουργεία «όχι μόνον δεν θα επιλύσουν ζητήματα, αλλά θα προκαλέσουν και νέα, τα οποία θα προστεθούν στην ήδη επιβαρυμένη κατάσταση που επικρατεί στο ΕΣΥ».
Η σταθερή θέση του Συλλόγου είναι η άμεση στελέχωση του ΕΣΥ με γιατρούς, νοσηλευτικό και λοιπό προσωπικό, ώστε να λειτουργήσουν με επάρκεια και ποιότητα οι κλινικές και τα εργαστήρια και να αποτραπούν φαινόμενα κατάρρευσης γιατρών εν ώρα εργασίας και αναστροφής του κύματος παραίτησης γιατρών από το δημόσιο σύστημα υγείας. Μάλιστα, ο ΠΙΣ βρίσκεται ήδη σε διαδικασία προσφυγής στην Ευρωπαϊκή Ένωση «για την εξουθενωτική εργασία των γιατρών του ΕΣΥ, η οποία υπερβαίνει κατά πολύ τα μέγιστα εβδομαδιαία όρια, καθιστώντας ανέφικτη κάθε επιπλέον επιβάρυνση με απογευματινή εργασία, πέραν της πρωινής και των εφημεριών».
Ως προς την προκήρυξη μόνιμων θέσεων γιατρών, η οποία αναμένεται το επόμενο διάστημα και προκειμένου να μην αποβεί άγονη η διαδικασία -όπως συχνά συμβαίνει-, ο ΠΙΣ θέτει ως προϋπόθεση τη μισθολογική αναβάθμιση, με διπλασιασμό των καθαρών αποδοχών και παροχή κινήτρων, προκειμένου να στελεχωθούν οι νησιωτικές και ορεινές περιοχές και οι άγονες ειδικότητες.
Απαντώντας, τέλος, στο επιχείρημα του υπουργού Υγείας ότι οι μόνοι που έχουν λόγο να αντιδρούν στα απογευματινά χειρουργεία είναι οι κλινικάρχες, γιατί οι ιδιωτικές κλινικές θα έχουν πλέον ανταγωνισμό, ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος επισημαίνει ότι χρειάζονται καθαρές σχέσεις μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα υγείας: «Η απόπειρα να λειτουργήσουν τα απογευματινά χειρουργεία των νοσοκομείων ως ανταγωνιστές των ιδιωτικών νοσηλευτηρίων με τιμοκαταλόγους που επιβαρύνουν τους ασθενείς, κρίνουμε ότι αποτελεί ατελέσφορη πρακτική, πολλώ δε μάλλον όταν προτάσσεται ως επιχείρημα ότι αποτελεί τον τρόπο να νομιμοποιηθεί η επονείδιστη πρακτική που αποκαλείται “φακελάκι”. Ο ΠΙΣ θεωρεί θεμελιώδη ανάγκη τη διατήρηση καθαρών σχέσεων ανάμεσα στο δημόσιο και το ιδιωτικό σύστημα υγείας και κυρίως ανάμεσα στον γιατρό και τον ασθενή και προς αυτή την κατεύθυνση θα συνεχίσει να εκπληρώνει το θεσμικό του ρόλο».
