Μια νέα έρευνα έρχεται να επιβεβαιώσει αυτό που εδώ και καιρό πίστευαν οι επιστήμονες. Ότι δηλαδή τo πλαστικό μπορεί να διεισδύσει στο ανθρώπινο σώμα.
Τα μικροπλαστικά ή νανοπλαστικά, τα οποία προέρχονται από συσκευασίες τροφίμων και ποτών, ρούχα, καλλυντικά και πολλά άλλα αντικείμενα καθημερινής χρήσης, μπορούν λόγω του μικρού μεγέθους τους (που φτάνει μέχρι και ελάχιστα μικρόμετρα, δηλαδή εκατομμυριοστά του μέτρου) να εισέλθουν στον ανθρώπινο οργανισμό μέσω του στόματος, της μύτης και άλλων κοιλοτήτων.
Θραύσματα πλαστικού μικρότερα από 5 χιλιοστά (περίπου στο μέγεθος ενός σπόρου σουσαμιού) έχουν βρεθεί στο αίμα μας, στους πνεύμονες, μέχρι και στον πλακούντα εγκύων γυναικών.
Τα μικροπλαστικά και τα νανοπλαστικά σωματίδια μπορούν να εισέλθουν στον εγκέφαλό μας μόλις δύο ώρες μετά την κατάποσή τους.
Η εκτεταμένη έκθεση του ανθρώπου σε αυτά είναι πιθανό να αυξήσει τον κίνδυνο φλεγμονής, νευρολογικών διαταραχών ή ακόμη και νευροεκφυλιστικών ασθενειών, όπως η νόσος Αλτσχάιμερ ή η νόσος του Πάρκινσον.
Η τοξικότητά τους εξακολουθεί να μελετάται, αλλά υπάρχουν κι άλλα στοιχεία που τα συνδέουν με προβλήματα υγείας, όπως το Αλτσχάιμερ, τον καρκίνο και το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου.
Τα μικροπλαστικά μπορούν να βρουν «καταφύγιο» και στην καρδιά μας
Τώρα, μια νέα έρευνα που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση New England Journal of Medicine προειδοποιεί ότι τα άτομα στα οποία έχουν ανιχνευθεί μικροπλαστικά στην καρδιά, διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο καρδιακής προσβολής, εγκεφαλικού επεισοδίου και θανάτου.
Στη νέα μελέτη, Ιταλοί ερευνητές εξέτασαν 257 ασθενείς που υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβαση για την απομάκρυνση της αθηρωματικής πλάκας από τις καρωτίδες, τις βασικές αρτηρίες που τροφοδοτούν τον εγκέφαλο.
Εργαστηριακές εξετάσεις στο υλικό που αφαιρέθηκε κατά τις επεμβάσεις έδειξαν ότι στο 60% των περιπτώσεων υπήρχαν μικροπλαστικά, τα περισσότερα από πολυαιθυλένιο και πολυβινυλοχλωρίδο, δύο ευρέως χρησιμοποιούμενα πολυμερή.
Στα σχεδόν τρία χρόνια που διήρκεσε η παρακολούθηση, οι ασθενείς που έφεραν μικροπλαστικά στις καρωτίδες ήταν 4,5 φορές πιθανότερο να υποστούν έμφραγμα ή εγκεφαλικό ή να πεθάνουν από οποιοδήποτε αίτιο.
Εμφάνιζαν, επίσης, υψηλότερους δείκτες φλεγμονής.
Πολλά τα «γιατί» και «πώς»
Οι ερευνητές αναρωτήθηκαν γιατί κάποιοι άνθρωποι είχαν μικροπλαστικά ενώ άλλοι όχι, πώς έφτασε εκεί και τι μπορεί να προκαλέσουν σε άλλα όργανα του σώματος, όπως οι πνεύμονες και ο πλακούντας.
Ένα άλλο μεγάλο ερώτημα είναι γιατί τα μικροπλαστικά μπορεί να προκαλέσουν περισσότερες καρδιακές προσβολές και εγκεφαλικά.
Οι ερευνητές δεν γνωρίζουν με βεβαιότητα και τονίζουν ότι η μελέτη τους δεν δείχνει αιτιότητα, παρά μόνο σύνδεση.
«Είμαστε αρκετά σίγουροι ότι το πρόβλημα προέρχεται από την αδυναμία της ίδιας της πλάκας», σημειώνουν οι συγγραφείς της μελέτης.
«Υποθέτουμε ότι επειδή οι πλάκες με μικροπλαστικά και νανοπλαστικά έχουν υψηλότερο βαθμό φλεγμονής, μπορούν να σπάσουν πιο εύκολα και μόλις σπάσουν, μπορούν να περάσουν στην κυκλοφορία του αίματος».
Οι γιατροί θα πρέπει να αναλογιστούν εάν η έκθεση σε μικροπλαστικά πρέπει να θεωρηθεί παράγοντας καρδιαγγειακού κινδύνου.
Ακόμη όμως κι αν θεωρηθεί, δεν είναι ξεκάθαρο πώς θα μπορούσαμε να περιορίσουμε την έκθεσή μας όταν το πλαστικό είναι τόσο διάχυτο στο περιβάλλον.
