Εκτός από τα πολλά χαμόγελα που σκορπίζει το παιχνίδι με τους αγαπημένους χνουδωτούς φίλους μας, οι ειδικοί λένε πως βοηθούν σημαντικά στη σωματική δραστηριότητα των παιδιών.
Μια αυστραλιανή ερευνητική ομάδα διερεύνησε τώρα λεπτομερέστερα αυτή τη σχέση και δημοσίευσε τα ευρήματά της στο “International Journal of Behavioural Nutrition and Physical Activity”.
Η τακτική άσκηση προάγει τη σωματική και ψυχική υγεία των παιδιών. Γι’ αυτό και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας συνιστά τα παιδιά ηλικίας ενός έως τεσσάρων ετών να είναι σωματικά δραστήρια για τρεις ώρες την ημέρα. Μεταξύ των ηλικιών 5 – 17 ετών, τα παιδιά θα πρέπει να ασκούνται τουλάχιστον μία ώρα με μέτρια έως εντατική άσκηση καθημερινά – μέσω παιχνιδιού ή αθλητισμού, για παράδειγμα.
Ωστόσο, πολλά παιδιά δεν καταφέρνουν να έχουν αρκετή σωματική δραστηριότητα σε ημερήσια βάση. Μπορεί ένας σκύλος στο σπίτι να βοηθήσει; Πολλές μελέτες δείχνουν ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν με σκύλους είναι πιο δραστήρια από εκείνα που δεν έχουν σκύλους. Τα παιδιά και οι νέοι που βγαίνουν συχνά βόλτα και παίζουν με το κατοικίδιό τους έχουν περισσότερες πιθανότητες να εκπληρώσουν τη συνιστώμενη ποσότητα και διάρκεια σωματικής δραστηριότητας σε σχέση με τους άλλους.
Όμως γίνονται τα παιδιά πιο δραστήρια μόνο όταν αποκτούν σκύλο; Ή μήπως περισσότερες οικογένειες αποκτούν σκύλο εάν ήδη ακολουθούν έναν δραστήριο τρόπο ζωής; Το πώς ακριβώς συνδέεται η συμπεριφορά των παιδιών με την κατοχή σκύλου δεν έχει αναλυθεί σχεδόν καθόλου μέχρι σήμερα.
Η ερευνητική ομάδα με επικεφαλής την Emma Adams από το Πανεπιστήμιο της Δυτικής Αυστραλίας διερεύνησε πώς η απόκτηση, η ιδιοκτησία και η απώλεια ενός σκύλου επηρεάζει τη σωματική δραστηριότητα των παιδιών.
Για να το κάνουν αυτό, χρησιμοποίησαν δεδομένα από μετρητές δραστηριότητας και δηλώσεις γονέων από μια υπάρχουσα μακροχρόνια μελέτη (2015-2021) σχετικά με τη δραστηριότητα 600 παιδιών ηλικίας δύο έως επτά ετών.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, 204 παιδιά είχαν συνεχώς σκύλο, 58 απέκτησαν εν τω μεταξύ σκύλο και σε 31 ο σκύλος τους είχε πεθάνει. 307 παιδιά δεν είχαν σκύλο.
Οι συγγραφείς της μελέτης διαπίστωσαν ότι τα παιδιά που είχαν συνεχώς σκύλο ήταν σωματικά πιο δραστήρια συγκριτικά με τα παιδιά που δεν είχαν σκύλο. Τα κορίτσια με σκύλο έκαναν κατά μέσο όρο οκτώ περισσότερες σωματικές δραστηριότητες την εβδομάδα, όπως να παίζουν έξω, να πηγαίνουν βόλτα ή να παίζουν με τον σκύλο, από εκείνα που δεν είχαν σκύλο. Για τα αγόρια με σκύλο, αυτό αναλογούσε σε επτά περισσότερες φορές την εβδομάδα.
Στην περίπτωση που στα παιδιά δόθηκε ένας σκύλος κατά τη διάρκεια της μελέτης, ο αριθμός αυτών των εβδομαδιαίων σωματικών δραστηριοτήτων αυξήθηκε κατά επτά. Οι ερευνητές παρατήρησαν επίσης αύξηση της ελαφριάς δραστηριότητας, ιδιαίτερα στα κορίτσια. Περνούσαν καλά 52 λεπτά περισσότερα την ημέρα σε ελαφριά σωματική δραστηριότητα και παιχνίδια, συμπεριλαμβανομένου του αργού περπατήματος και των χειροτεχνιών.
Αντίθετα, τα παιδιά των οποίων ο σκύλος είχε πεθάνει κατά τη διάρκεια της μελέτης ήταν λιγότερο δραστήρια από ό,τι πριν. Ο αριθμός των σωματικών δραστηριοτήτων ανά εβδομάδα μειώθηκε κατά οκτώ για τα αγόρια και κατά δέκα για τα κορίτσια. Και εδώ οι συγγραφείς παρατήρησαν ότι η συμπεριφορά των κοριτσιών επηρεάστηκε περισσότερο από εκείνη των αγοριών. Μετά το θάνατο του σκύλου τους, αφιέρωναν μια καλή ώρα λιγότερη ώρα την ημέρα σε ελαφριά σωματική δραστηριότητα και παιχνίδι από ό,τι πριν.
