«Η δύναμη λαβής μπορεί, επίσης, να φανεί χρήσιμη στην πρόβλεψη της επιβίωσης από καρκίνο», υποστηρίζει ο Δρ. Taylor. Παρόλο που η επιβίωση βασίζεται σε άλλους παράγοντες, όπως το είδος του καρκίνου και η στιγμή της διάγνωσης, μελέτη υποστήριξε ότι όσο μεγαλύτερη ήταν η δύναμη λαβής των ασθενών, τόσο περισσότερες ήταν οι πιθανότητές τους να επιβιώσουν από μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα.
Η διάγνωση με καρκίνο του παχέος εντέρου, του προστάτη και των πνευμόνων στους άνδρες και με καρκίνο του μαστού και των πνευμόνων στις γυναίκες σχετιζόταν με μείωση κατά πέντε κιλά στη δύναμη λαβής στους ανθρώπους ηλικίας 60-69 ετών. Η μείωση αυτή σχετιζόταν, επίσης, με περισσότερες πιθανότητες θανάτου από καρκίνο του παχέος εντέρου στους άνδρες και του μαστού στις γυναίκες.
Επιπλέον, η παχυσαρκία σχετίστηκε με μικρότερη δύναμη λαβής αργότερα στη ζωή, με πρόσφατη εργασία που εξέταζε τον διαβήτη και τη δύναμη λαβής να δείχνει ότι οι άνθρωποι που αναπτύσσουν διαβήτη τύπου 2 έχουν πιο αδύναμη λαβή. Αυτό πιθανότατα να οφείλεται στην παρουσία λίπους στους μύες, καθιστώντας τους λιγότερο αποτελεσματικούς και αυξάνοντας έτσι την αδράνεια και επιδεινώνοντας τη μυϊκή φθορά.
Καταληκτικά, θα πρέπει να αναφερθεί ότι η δύναμη λαβής μειώνεται με την ηλικία και η έρευνα των ειδικών από το Πανεπιστήμιο του Lancaster δείχνει ότι η γήρανση προκαλεί μείωση στη μυϊκή μάζα (και λειτουργία) σε ποσοστό της τάξης του 1% ανά έτος από τη μέση ηλικία και μετά. Αυτό μπορεί να συντελέσει σε απώλεια έως και του 50% της μυϊκής μάζας στα 80-90 έτη.
Ωστόσο, η γήρανση εξελίσσεται με διαφορετικούς σε ρυθμούς σε κάθε άνθρωπο, πράγμα που σημαίνει ότι η δύναμη λαβής μπορεί να μειωθεί από αλλαγές λόγω ηλικίας στο νευρικό σύστημα όπου τα σήματα δεν ταξιδεύουν τόσο γρήγορα ή από μυϊκή απώλεια στα χέρια. Άλλες επιστημονικές απόψεις υποστηρίζουν ότι η μειωμένη δύναμη λαβής στους γηραιότερους ενήλικες σχετίζεται με χαμηλότερη γνωστική λειτουργία, αλλά σε κάθε περίπτωση χρειάζονται περισσότερες έρευνες για την επαλήθευση των στοιχείων και των ισχυρισμών.
