Η νόσος Αλτσχάιμερ είναι μια εκφυλιστική διαταραχή του εγκεφάλου που πλήττει κυρίως τους ηλικιωμένους, προκαλώντας σταδιακή απώλεια μνήμης, γνωστικών ικανοτήτων και αυτονομίας. Ωστόσο, οι επιπτώσεις της δεν περιορίζονται μόνο στον εγκέφαλο: οι ηλικιωμένοι με Αλτσχάιμερ διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο τραυματισμών, με πιο σοβαρό και συχνό το κάταγμα ισχίου.
Ο κύριος λόγος για τον αυξημένο κίνδυνο είναι η πτώση. Οι ασθενείς με Αλτσχάιμερ συχνά παρουσιάζουν προβλήματα ισορροπίας, μειωμένη κινητικότητα και αδυναμία στον προσανατολισμό τους στο χώρο. Αυτό τους καθιστά πιο επιρρεπείς σε ατυχήματα στο σπίτι ή στον δρόμο. Ακόμη και μικρές πτώσεις μπορεί να προκαλέσουν σοβαρά κατάγματα, καθώς η οστεοπόρωση, που είναι συχνή στους ηλικιωμένους, μειώνει την αντοχή των οστών.
Η φαρμακευτική αγωγή για τη νόσο Αλτσχάιμερ μπορεί επίσης να επηρεάσει την κινητικότητα. Ορισμένα φάρμακα προκαλούν ζάλη ή υπνηλία, αυξάνοντας τις πιθανότητες πτώσης. Παράλληλα, η γνωστική διαταραχή οδηγεί σε αδυναμία εκτίμησης κινδύνων, όπως η προσπάθεια να περπατήσουν σε ανώμαλες επιφάνειες ή να ανέβουν σκάλες χωρίς υποστήριξη.
Η πρόληψη είναι κρίσιμη. Η τοποθέτηση αντιολισθητικών τάπητων, η χρήση μπαστουνιών ή πλαισίων υποστήριξης, η επαρκής φωτεινότητα στο σπίτι και η τακτική άσκηση για ενδυνάμωση των μυών των ποδιών μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο πτώσεων. Επιπλέον, η σωστή διατροφή και η συμπλήρωση βιταμίνης D και ασβεστίου βοηθούν στη διατήρηση της αντοχής των οστών.
Συμπερασματικά, οι ηλικιωμένοι με Αλτσχάιμερ είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι σε κατάγματα ισχίου λόγω συνδυασμού κινητικών, γνωστικών και σκελετικών παραγόντων. Η προσεκτική παρακολούθηση και η υιοθέτηση μέτρων πρόληψης μπορούν να μειώσουν σημαντικά τον κίνδυνο και να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής τους.
