Πρόσφατη μελέτη απέδειξε πως αν είστε από εκείνους τους άτυχους που ενώ αφιερώνεται αρκετή ώρα στη γυμναστική αλλά δεν αδυνατίζετε, μην το βάζετε κάτω. Δεν φταίτε εσείς, αλλά τα γονίδιά σας.
«Το γενετικό υπόβαθρο συμβάλλει στην ποσότητα της σωματικής δραστηριότητας που απαιτείται για τη διαχείριση της παχυσαρκίας. Όσο υψηλότερος είναι ο γενετικός κίνδυνος, τόσο περισσότερα βήματα απαιτούνται ανά ημέρα», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής Douglas Ruderfer, διευθυντής του Κέντρου Ψηφιακής Γονιδιωματικής Ιατρικής στο Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Vanderbilt στο Νάσβιλ του Τενεσί.
Λόγω αυτού, οι κατευθυντήριες γραμμές για τη σωματική δραστηριότητα μπορεί να μην είναι τόσο χρήσιμες όταν πρόκειται για τη διατήρηση υγιούς βάρους, καθώς οι ατομικές γενετικές διαφορές καθορίζουν το πόση άσκηση χρειάζεται κάθε άτομο, σημείωσε ο Ruderfer.
Οι ερευνητές παρακολούθησαν περισσότερα από 3.100 άτομα μέσης ηλικίας που δεν ήταν παχύσαρκα και περπατούσαν κατά μέσο όρο 8.300 βήματα την ημέρα για περισσότερα από πέντε χρόνια.
Η παχυσαρκία αυξήθηκε κατά 43% μεταξύ των ατόμων με τις υψηλότερες βαθμολογίες γενετικού κινδύνου για παχυσαρκία, αλλά μόνο κατά 13% μεταξύ εκείνων με τον χαμηλότερο κίνδυνο, διαπίστωσαν οι ερευνητές.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα άτομα με τον υψηλότερο γενετικό κίνδυνο παχυσαρκίας, έπρεπε να περπατούν κατά μέσο όρο 2.280 περισσότερα βήματα την ημέρα από τα άτομα με μέσο κίνδυνο για να αποφύγουν να πάρουν κιλά.
Ο ΔΜΣ υγιούς βάρους κυμαίνεται από 18,5 έως 24,9, ενώ οι υπέρβαροι έχουν από 25 έως 29,9.
«Νομίζω ότι διαισθητικά τα άτομα που έχουν υψηλότερο γενετικό κίνδυνο παχυσαρκίας θα πρέπει να κάνουν περισσότερη σωματική δραστηριότητα για να μειώσουν τον κίνδυνο αυτό, αλλά αυτό που είναι νέο και σημαντικό από αυτή τη μελέτη είναι ότι καταλήξαμε σε έναν αριθμό στην ποσότητα της δραστηριότητας που απαιτείται για να μειωθεί ο κίνδυνος», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής Δρ. Evan Brittain, αναπληρωτής καθηγητής καρδιαγγειακής ιατρικής στο Vanderbilt.
«Θέλουμε να διερευνήσουμε αν η γνώση του γενετικού κινδύνου για παχυσαρκία, έχει πράγματι αντίκτυπο στη συμπεριφορά του. Νομίζω ότι αυτά τα ευρήματα θα μπορούσαν να ενδυναμώσουν τους ασθενείς, επειδή οι τρέχουσες κατευθυντήριες γραμμές για τη σωματική δραστηριότητα ακολουθούν μια προσέγγιση που ταιριάζει σε όλους και αυτό που μάθαμε είναι ότι ανάλογα με τον γενετικό σας κίνδυνο, οι κατευθυντήριες γραμμές μπορεί να υποεκτιμούν την ποσότητα της δραστηριότητας που απαιτείται για τη μείωση του κινδύνου παχυσαρκίας» δήλωσε.
Στο μέλλον οι γιατροί ίσως να είναι σε θέση να εκδίδουν συγκεκριμένες συνταγές για άσκηση με βάση το γενετικό προφίλ κάθε ασθενούς, δήλωσε ο Brittain.
