Η υπέρταση, γνωστή και ως “σιωπηλός δολοφόνος”, συχνά δεν συνοδεύεται από εμφανή συμπτώματα, γεγονός που την καθιστά δύσκολο να εντοπιστεί χωρίς τακτικές μετρήσεις αρτηριακής πίεσης. Η ασυμπτωματική υπέρταση, δηλαδή η αύξηση της πίεσης χωρίς κλινικά συμπτώματα, αποτελεί έναν από τους βασικούς παράγοντες κινδύνου για σοβαρά καρδιαγγειακά προβλήματα, όπως έμφραγμα, εγκεφαλικό επεισόδιο και καρδιακή ανεπάρκεια. Ωστόσο, η ανάγκη για φαρμακευτική αγωγή εξαρτάται από διάφορους παράγοντες.
Πότε απαιτείται φαρμακευτική αγωγή;
Η απόφαση για την έναρξη φαρμακευτικής αγωγής λαμβάνεται με βάση το επίπεδο της αρτηριακής πίεσης, τον συνολικό καρδιαγγειακό κίνδυνο και την παρουσία άλλων παραγόντων κινδύνου, όπως:
- Ιστορικό καρδιαγγειακής νόσου: Αν υπάρχει ήδη νόσος, η φαρμακευτική αγωγή είναι συχνά απαραίτητη, ακόμα και για μέτριες αυξήσεις της πίεσης.
- Παράγοντες κινδύνου: Ηλικία, παχυσαρκία, διαβήτης, κάπνισμα και αυξημένα επίπεδα χοληστερόλης αυξάνουν την ανάγκη για άμεση παρέμβαση.
- Υψηλή αρτηριακή πίεση: Εάν οι μετρήσεις δείχνουν πίεση πάνω από 140/90 mmHg σε γενικές περιπτώσεις ή πάνω από 130/80 mmHg σε άτομα υψηλού κινδύνου, συνιστάται φαρμακευτική αγωγή.
Πότε μπορεί να αποφευχθεί η φαρμακευτική αγωγή;
Σε περιπτώσεις ήπιας υπέρτασης και χαμηλού καρδιαγγειακού κινδύνου, μπορεί να μην χρειάζεται άμεσα φάρμακα. Αντίθετα, συστήνεται η υιοθέτηση αλλαγών στον τρόπο ζωής, όπως:
- Μείωση της κατανάλωσης αλατιού.
- Τακτική σωματική άσκηση.
- Απώλεια περιττού βάρους.
- Διακοπή του καπνίσματος.
- Περιορισμός του αλκοόλ.
Αυτές οι παρεμβάσεις μπορούν να μειώσουν σημαντικά την πίεση και να καθυστερήσουν ή να αποτρέψουν την ανάγκη για φάρμακα.
Συμπέρασμα
Η ασυμπτωματική υπέρταση δεν πρέπει να παραμελείται. Αν και σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να αντιμετωπιστεί με αλλαγές στον τρόπο ζωής, η φαρμακευτική αγωγή είναι συχνά απαραίτητη για την πρόληψη σοβαρών επιπλοκών. Η τακτική παρακολούθηση και η συμβουλή ενός ειδικού είναι απαραίτητα για να καθοριστεί η καταλληλότερη προσέγγιση για κάθε άτομο.
