Το ουρικό οξύ έχει παραδοσιακά συσχετιστεί με την ουρική αρθρίτιδα, μια επώδυνη μορφή αρθρίτιδας, καθώς και με την εμφάνιση πετρών στα νεφρά. Ωστόσο, μελέτες έχουν αποδείξει ότι τα αυξημένα επίπεδα ουρικού οξέος συνδέονται επίσης με μεγαλύτερο κίνδυνο υπέρτασης, διαβήτη και καρδιοαγγειακών παθήσεων.
Νεότερες έρευνες υποδεικνύουν ότι υπάρχει μια σύνδεση μεταξύ των υψηλών επιπέδων ουρικού οξέος και της κολπικής μαρμαρυγής, αν και οι πληροφορίες είναι ακόμα περιορισμένες. Η κολπική μαρμαρυγή είναι η πιο συχνή αιτία ακανόνιστων καρδιακών παλμών στους ηλικιωμένους και εμφανίζει αυξανόμενη συχνότητα σε παγκόσμιο επίπεδο.
Οι εν λόγω μελέτες επιβεβαιώνουν ότι τα αυξημένα επίπεδα ουρικού οξέος στη μέση ηλικία μπορεί να αυξήσουν σημαντικά τον κίνδυνο ανάπτυξης κολπικής μαρμαρυγής στα επόμενα χρόνια, ακόμα και σε άτομα που δεν διαθέτουν άλλους παράγοντες κινδύνου. Ο Δρ. Elsayed Soliman από το Πανεπιστήμιο Wake Forest επισημαίνει ότι οι κλασικοί παράγοντες κινδύνου για καρδιοαγγειακές παθήσεις, όπως η ηλικία, το φύλο, το κάπνισμα, η παχυσαρκία, η υπέρταση και ο διαβήτης τύπου 2, δεν επαρκούν για να εξηγήσουν την αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης κολπικής μαρμαρυγής. Συνεπώς, είναι απαραίτητο να εξεταστούν και άλλοι παράγοντες, όπως το ουρικό οξύ, στους οποίους μπορεί να παρέμβουμε.
Μια πρόσφατη μελέτη με συμμετοχή 339.604 ατόμων από τη Σουηδία, οι οποίοι παρακολουθήθηκαν για περίπου 26 χρόνια, αποκάλυψε ότι οι συμμετέχοντες με υψηλότερα επίπεδα ουρικού οξέος είχαν 45% μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης κολπικής μαρμαρυγής. Αυτός ο κίνδυνος παρατηρήθηκε ακόμη και σε άτομα που δεν είχαν υπέρταση, διαβήτη ή καρδιοπάθειες κατά τη διάρκεια της μελέτης.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το ουρικό οξύ δεν φαίνεται να αυξάνει τον κίνδυνο μέσω των κοινών καρδιομεταβολικών παραγόντων, αλλά πιθανόν να επηρεάζει άμεσα την ανάπτυξη της κολπικής μαρμαρυγής μέσω άλλων μηχανισμών, όπως η φλεγμονή.
Απαιτείται περαιτέρω έρευνα για να διαπιστωθεί εάν η μείωση των επιπέδων ουρικού οξέος, είτε μέσω φαρμακευτικής αγωγής είτε μέσω διατροφικών αλλαγών, θα μπορούσε να μειώσει τον κίνδυνο κολπικής μαρμαρυγής. Αλλαγές όπως η μείωση της κατανάλωσης αλκοόλ και τροφών πλούσιων σε πουρίνες μπορεί να συμβάλλουν στη μείωση των επιπέδων ουρικού οξέος.
