Η ατμοσφαιρική ρύπανση αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες κινδύνου για την υγεία, συνδεδεμένη με καρδιοαναπνευστικά νοσήματα και πρόωρη θνησιμότητα. Νέα επιστημονικά δεδομένα, όμως, δείχνουν ότι οι επιπτώσεις της δεν περιορίζονται μόνο στην καρδιά και στους πνεύμονες, αλλά μπορεί να επεκτείνονται και στην όραση.
Μελέτες έχουν δείξει ότι η μακροχρόνια έκθεση σε μικροσωματίδια (PM2.5), δηλαδή σε ρύπους με διάμετρο μικρότερη από 2,5 μικρόμετρα, συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο για εκφύλιση ωχράς κηλίδας – μία εκφυλιστική πάθηση του αμφιβληστροειδούς που οδηγεί σε προοδευτική απώλεια κεντρικής όρασης. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η φλεγμονή και το οξειδωτικό στρες που προκαλούν τα μικροσωματίδια επιταχύνουν τη βλάβη στα κύτταρα του αμφιβληστροειδούς.
Επιπλέον, η ρύπανση του αέρα φαίνεται να αυξάνει τον κίνδυνο για γλαύκωμα, καθώς σχετίζεται με αλλαγές στη ροή του αίματος στο οπτικό νεύρο και με υψηλότερη ενδοφθάλμια πίεση. Η χρόνια φλεγμονή μπορεί να συμβάλει στη σταδιακή καταστροφή των νευρικών ινών, οδηγώντας σε απώλεια της περιφερικής όρασης.
Ακόμη, υπάρχουν ενδείξεις ότι η έκθεση σε ρυπογόνες ουσίες επιδεινώνει το σύνδρομο ξηροφθαλμίας, αφού οι ερεθιστικοί παράγοντες αποσταθεροποιούν το δακρυϊκό φιλμ, προκαλώντας τσούξιμο, κοκκίνισμα και θολή όραση.
Τι μπορεί να κάνει κάποιος για να προστατεύσει τα μάτια του; Παρόλο που η ατομική προστασία δεν μπορεί να εξαλείψει τον κίνδυνο, υπάρχουν ορισμένα πρακτικά μέτρα: η χρήση γυαλιών ηλίου σε εξωτερικούς χώρους, η καλή ενυδάτωση, η τακτική κατανάλωση τροφών πλούσιων σε αντιοξειδωτικά (πράσινα φυλλώδη λαχανικά, καρότα, ψάρια με ωμέγα-3) και φυσικά οι τακτικοί οφθαλμολογικοί έλεγχοι.
Σε συλλογικό επίπεδο, η μείωση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης παραμένει η πιο ουσιαστική λύση για την πρόληψη χρόνιων παθήσεων που απειλούν όχι μόνο την υγεία μας γενικά, αλλά και την ίδια την όρασή μας.
