Γιατί ο διαβήτης τύπου 2 είναι πιο συχνός στους άνδρες;

Μια πρόσφατη έρευνα που παρουσιάστηκε στο Ευρωπαϊκό Συνέδριο για την Παχυσαρκία (ECO) εξηγεί γιατί ο διαβήτης τύπου 2 “προτιμά” τους άνδρες παρά τις γυναίκες.

«Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι οι άνδρες αναπτύσσουν διαβήτη τύπου 2 (TD2) σε νεαρότερη ηλικία και σε χαμηλότερο βάρος από τις γυναίκες και, συνολικά, οι άνδρες φαίνεται να διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο της πάθησης», αναφέρει ο επικεφαλής ερευνητής Δρ Daniel P Andersson, στο Τμήμα Ενδοκρινολογίας του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Karolinska Huddinge, στη Στοκχόλμη της Σουηδίας. «Ένας λόγος για αυτό μπορεί να είναι οι διαφορές στον τρόπο με τον οποίο ο λιπώδης ιστός των φύλων ανταποκρίνεται στην ινσουλίνη.»

«Ο λιπώδης ιστός είναι το κύριο όργανο για την αποθήκευση της περίσσειας ενέργειας και αυτό γίνεται στα λιπίδια που ονομάζονται τριγλυκερίδια και αποτελούνται από ελεύθερα λιπαρά οξέα. Όταν υπάρχει περίσσεια ενέργειας, η ινσουλίνη μειώνει τη διάσπαση των τριγλυκεριδίων (λιπόλυση) και την απελευθέρωση ελεύθερων λιπαρών οξέων στο αίμα και αυξάνει την αποθήκευση ενέργειας ως τριγλυκερίδια (λιπογένεση) στα λιπώδη κύτταρα.»

«Στην αντίσταση στην ινσουλίνη, τα λιποκύτταρα είναι λιγότερο ευαίσθητα στην ινσουλίνη και έτσι και οι δύο αυτές διαδικασίες είναι μειωμένες. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε περισσότερο λίπος που κυκλοφορεί στην κυκλοφορία του αίματος, γεγονός που αυξάνει τον κίνδυνο διαβήτη τύπου 2.»

«Εάν η αντίσταση στην ινσουλίνη των λιπωδών κυττάρων είναι πιο έντονη ή σοβαρή στους άνδρες από ό, τι στις γυναίκες, αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί ο διαβήτης τύπου 2 είναι πιο κοινός στους άνδρες από τις γυναίκες».

Για να το διερευνήσει περαιτέρω, ο Δρ Andersson μέτρησε τον δείκτη αντίστασης λιπώδους ινσουλίνης (AdipolR, ένα μέτρο της ευαισθησίας στην ινσουλίνη των λιποκυττάρων, με υψηλότερες τιμές που υποδηλώνουν μεγαλύτερη αντίσταση στην ινσουλίνη) σε 2.344 γυναίκες και 787 άνδρεςμέση ηλικία 44 ετών και ΔΜΣ 35 kg / m2.

Οι άνδρες είχαν υψηλότερες τιμές AdipoIR από τις γυναίκες, αλλά μόνο όταν υπήρχε παχυσαρκία (δείκτης μάζας σώματος 30 kg/m² ή περισσότερο). Αυτό ίσχυε τόσο για σωματικά δραστήριους όσο και για καθιστικούς ανθρώπους, σε άτομα με και χωρίς καρδιομεταβολική νόσο και σε άτομα που χρησιμοποιούσαν νικοτίνη και όχι.

Σε μια υποομάδα 259 γυναικών και 54 ανδρών που ζουν με παχυσαρκία, οι ερευνητές πήραν επίσης βιοψίες από τον λιπώδη ιστό για να μελετήσουν την επίδραση της ινσουλίνης σε απομονωμένα λιπώδη κύτταρα.

Αυτό έδειξε σαφείς διαφορές μεταξύ των φύλων. Στους άνδρες, σε σύγκριση με τις γυναίκες, χρειάστηκε 10 φορές υψηλότερη συγκέντρωση ινσουλίνης για να εμποδίσει τη διάσπαση των τριγλυκεριδίων σε λιπαρά οξέα και η απόφραξη ήταν επίσης λιγότερο αποτελεσματική στους άνδρες.

Ωστόσο, η χωρητικότητα αποθήκευσης των λιποκυττάρων ήταν παρόμοια και για τα δύο φύλα.

Ο Δρ Andersson εξηγεί: «Σε άτομα που ζουν με παχυσαρκία, έχετε συχνά μια περίσσεια ενέργειας διαθέσιμη στο σώμα και η ινσουλίνη θα πρέπει να μειώσει την απελευθέρωση λιπαρών οξέων και να αυξήσει την αποθήκευση λιπιδίων στον λιπώδη ιστό για να μειώσει τα ελεύθερα λιπαρά οξέα που κυκλοφορούν στο αίμα.»

«Όταν εξετάσαμε τις διαφορές των φύλων, διαπιστώσαμε ότι οι άνδρες που ζούσαν με παχυσαρκία είχαν αυξημένη αντίσταση λιπώδους λίπους στην ινσουλίνη και υψηλότερα επίπεδα ελεύθερων λιπαρών οξέων στο αίμα.»

«Οι διαφορές που παρατηρήθηκαν μεταξύ ανδρών και γυναικών σχετίζονταν κυρίως με μειωμένη ικανότητα της ινσουλίνης να εμποδίζει τη διάσπαση των λιπαρών οξέων στα λιπώδη κύτταρα από τους άνδρες και όχι με διαφορές φύλου στην ικανότητα αποθήκευσης.»

«Τα λιπαρά οξέα στην κυκλοφορία του αίματος έχουν επιπτώσεις στο ήπαρ, τους μυς και το πάγκρεας και θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε περαιτέρω τοπική αντίσταση στην ινσουλίνη σε αυτά τα όργανα, δημιουργώντας έναν φαύλο κύκλο που, με την πάροδο του χρόνου, θα μπορούσε να οδηγήσει στην ανάπτυξη διαβήτη τύπου 2».

Οι ερευνητές καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι σε άτομα που ζουν με παχυσαρκία, η αντίσταση στην ινσουλίνη του λιπώδους ιστού είναι πιο σοβαρή στους άνδρες από ό, τι στις γυναίκες, γεγονός που μπορεί εν μέρει να εξηγήσει γιατί ο διαβήτης τύπου 2 είναι πιο συχνός στους άνδρες.

Μοιραστείτε την ανάρτηση::