Ο διαβήτης είναι μια χρόνια πάθηση που επηρεάζει εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως, με τις πιο γνωστές μορφές του να είναι ο τύπου 1 και ο τύπου 2. Μέχρι σήμερα, θεωρείται αποτέλεσμα γενετικών παραγόντων, ανθυγιεινού τρόπου ζωής και αυτοάνοσων αντιδράσεων. Ωστόσο, πρόσφατες επιστημονικές μελέτες έχουν προκαλέσει ανησυχία, καθώς εξετάζουν την πιθανότητα ορισμένες μορφές διαβήτη να έχουν μεταδοτικά χαρακτηριστικά — όχι όπως ένας ιός, αλλά μέσω εναλλακτικών βιολογικών μηχανισμών.
Νέες επιστημονικές ενδείξεις
Ορισμένοι ερευνητές έχουν εντοπίσει ότι σε εργαστηριακά πειράματα, συγκεκριμένες πρωτεΐνες που σχετίζονται με τον διαβήτη τύπου 2 — όπως η αμυλίνη — μπορούν να σχηματίζουν παθολογικά «συσσωματώματα», παρόμοια με εκείνα που παρατηρούνται σε νευροεκφυλιστικές ασθένειες, όπως το Αλτσχάιμερ. Αυτά τα συσσωματώματα έχουν την ιδιότητα να προκαλούν ανάλογη βλάβη σε υγιή κύτταρα, εγείροντας ερωτήματα για πιθανή μετάδοση σε κυτταρικό επίπεδο.
Τι σημαίνει «μεταδοτικός» διαβήτης
Δεν μιλάμε για κλασική μετάδοση από άνθρωπο σε άνθρωπο μέσω αγγίγματος, αέρα ή σωματικών υγρών. Αντίθετα, η έννοια αφορά το κατά πόσο βιολογικοί μηχανισμοί που προκαλούν τον διαβήτη μπορούν να ενεργοποιηθούν ή να επηρεαστούν από «παθολογικές» πρωτεΐνες, που μεταφέρονται — θεωρητικά — μέσω μεταμόσχευσης ιστών ή άλλων ιατρικών παρεμβάσεων.
Οι ειδικοί καθησυχάζουν
Παρά τις εντυπωσιακές ερευνητικές παρατηρήσεις, οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι ο κίνδυνος «μετάδοσης» του διαβήτη σε καθημερινές συνθήκες είναι ανύπαρκτος. Οι φόβοι έχουν περισσότερο επιστημονικό ενδιαφέρον, παρά πρακτική σημασία για τον γενικό πληθυσμό.
Συμπέρασμα
Οι πρόσφατες μελέτες μάς δείχνουν ότι ο διαβήτης είναι πιο πολύπλοκος από ό,τι νομίζαμε. Όμως προς το παρόν, παραμένει μη μεταδοτική ασθένεια, και η πρόληψη εξακολουθεί να βασίζεται στη σωστή διατροφή, την άσκηση και την τακτική ιατρική παρακολούθηση.
