Η χρήση ψηφιακών συσκευών έχει γίνει αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητας των παιδιών, με τις οθόνες να καταλαμβάνουν σημαντικό χρόνο τόσο για ψυχαγωγία όσο και για μάθηση. Ωστόσο, οι επιστημονικές έρευνες δείχνουν ότι ο αυξημένος χρόνος μπροστά σε οθόνες μπορεί να έχει αρνητική επίδραση στις γλωσσικές δεξιότητες των παιδιών, ιδιαίτερα κατά τα πρώτα κρίσιμα χρόνια της ανάπτυξής τους.
Ένας από τους βασικότερους λόγους αυτής της επίπτωσης είναι η μείωση της άμεσης λεκτικής αλληλεπίδρασης με ενήλικες και συνομηλίκους. Η γλώσσα αναπτύσσεται μέσα από τον διάλογο, τις ερωτήσεις, τις απαντήσεις και τη ζωντανή επικοινωνία. Όταν ένα παιδί περνάει πολλές ώρες μπροστά σε μια οθόνη, χάνει πολύτιμες ευκαιρίες για ουσιαστική επικοινωνία, κάτι που μπορεί να καθυστερήσει την ανάπτυξη του λεξιλογίου και της κατανόησης της γλώσσας.
Επιπλέον, η παθητική έκθεση σε περιεχόμενο, όπως βίντεο και παιχνίδια, δεν υποκαθιστά την ενεργή μάθηση που συμβαίνει μέσα από το διάβασμα βιβλίων ή την αφήγηση ιστοριών. Μελέτες έχουν δείξει ότι τα παιδιά που εκτίθενται υπερβολικά σε οθόνες έχουν φτωχότερη κατανόηση της γλώσσας και μικρότερο λεξιλόγιο σε σύγκριση με εκείνα που αλληλεπιδρούν περισσότερο με τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς.
Ωστόσο, η τεχνολογία δεν είναι από μόνη της αρνητική. Ο ελεγχόμενος και ποιοτικός χρόνος μπροστά σε οθόνες μπορεί να έχει θετικά αποτελέσματα, εφόσον συνοδεύεται από γονεϊκή καθοδήγηση. Εκπαιδευτικές εφαρμογές και διαδραστικά παιχνίδια μπορούν να ενισχύσουν τις γλωσσικές δεξιότητες, αρκεί να χρησιμοποιούνται με μέτρο και ως συμπλήρωμα της φυσικής επικοινωνίας.
Συμπερασματικά, η ισορροπημένη χρήση των ψηφιακών μέσων είναι το κλειδί. Οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί πρέπει να ενθαρρύνουν την προσωπική αλληλεπίδραση, το παιχνίδι και την ανάγνωση, ώστε να διασφαλίσουν ότι η τεχνολογία δεν υπονομεύει, αλλά ενισχύει, τη γλωσσική ανάπτυξη των παιδιών.
