Μια νέα έρευνα έρχεται να επισημάνει πως όσο ακόμη τα παιδιά βρίσκονται στη μήτρα επηρεάζονται αρνητικά από την ατμοσφαιρική ρύπανση. Δηλαδή η έκθεση της εγκύου σ’ αυτήν σχετίζεται με την ανάπτυξη προβλημάτων ψυχικής υγείας κατά την περίοδο της εφηβείας.
Η μελέτη με επικεφαλής τους επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ, εξέτασε τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στην ψυχική υγεία λόγω της έκθεσης στην ατμοσφαιρική ρύπανση και την ηχορύπανση στην πρώιμη ζωή.
Όλο και περισσότερα στοιχεία δείχνουν ότι η ατμοσφαιρική ρύπανση, η οποία περιλαμβάνει τοξικά αέρια και σωματίδια, μπορεί να συμβάλει στην εμφάνιση προβλημάτων ψυχικής υγείας. Η ρύπανση θα μπορούσε να επηρεάσει αρνητικά την ψυχική υγεία μέσω πολλών οδών. Μεταξύ άλλων μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό, να προωθήσει τη νευροφλεγμονή και το οξειδωτικό στρες και να εισέλθει απευθείας στον εγκέφαλο και να καταστρέψει τους ιστούς.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα από περισσότερους από 9.000 συμμετέχοντες στη μελέτη γεννήσεων Children of the 90s του Μπρίστολ (γνωστή και ως Avon Longitudinal Study of Parents and Children), στην οποία εγγράφηκαν περισσότερες από 14.000 έγκυες γυναίκες από την περιοχή του Μπρίστολ μεταξύ 1991 και 1992 και η οποία έκτοτε παρακολουθεί τη ζωή των γυναικών, των παιδιών και των συντρόφων τους.
Συνδέοντας τα δεδομένα των συμμετεχόντων από την πρώιμη παιδική ηλικία με τις αναφορές τους για την ψυχική τους υγεία στις ηλικίες των 13, 18 και 24 ετών, οι ερευνητές μπόρεσαν να τα χρησιμοποιήσουν για να χαρτογραφήσουν τη ρύπανση του εξωτερικού αέρα και του θορύβου στη Νοτιοδυτική Αγγλία σε διαφορετικές χρονικές στιγμές.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι σχετικά μικρές αυξήσεις των μικροσωματιδίων κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και της παιδικής ηλικίας σχετίζονταν με περισσότερες ψυχωτικές εμπειρίες και συμπτώματα κατάθλιψης πολλά χρόνια αργότερα στην εφηβεία και την πρώιμη ενήλικη ζωή. Οι συσχετίσεις αυτές παρέμειναν μετά την εξέταση πολλών σχετικών παραγόντων κινδύνου, όπως το οικογενειακό ψυχιατρικό ιστορικό, η κοινωνικοοικονομική κατάσταση και άλλοι παράγοντες που αφορούν την περιοχή, όπως η πυκνότητα του πληθυσμού, η στέρηση, ο χώρος πρασίνου και ο κοινωνικός κατακερματισμός.
Η Δρ. Joanne Newbury, μεταδιδακτορική ερευνήτρια στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, δήλωσε: «Η παιδική ηλικία, η εφηβεία και η πρώιμη ενήλικη ζωή είναι κρίσιμες περίοδοι για την ανάπτυξη ψυχιατρικών διαταραχών: παγκοσμίως, σχεδόν τα δύο τρίτα των ατόμων που επηρεάζονται από αυτές τις διαταραχές δεν αισθάνονται καλά μέχρι την ηλικία των 25 ετών. Τα ευρήματά μας έρχονται να προστεθούν σε έναν αυξανόμενο όγκο στοιχείων -από διαφορετικούς πληθυσμούς, τοποθεσίες κλπ.- που υποδηλώνουν την επιβλαβή επίδραση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης (και ενδεχομένως της ηχορύπανσης) στην ψυχική υγεία. Αυτό αποτελεί μείζονα ανησυχία, επειδή η έκθεση στην ατμοσφαιρική ρύπανση είναι πλέον τόσο συχνή και τα ποσοστά των προβλημάτων ψυχικής υγείας αυξάνονται παγκοσμίως. Δεδομένου ότι η έκθεση στη ρύπανση μπορεί να προληφθεί, οι παρεμβάσεις για τη μείωση της έκθεσης, όπως οι ζώνες χαμηλών εκπομπών, θα μπορούσαν ενδεχομένως να βελτιώσουν την ψυχική υγεία. Στοχευμένες παρεμβάσεις για ευάλωτες ομάδες, συμπεριλαμβανομένων των εγκύων γυναικών και των παιδιών, θα μπορούσαν επίσης να παρέχουν την ευκαιρία για ταχύτερη μείωση της έκθεσης».
