Οι καρδιακές αρρυθμίες είναι διαταραχές του φυσιολογικού καρδιακού ρυθμού που μπορεί να εκδηλωθούν είτε ως επιτάχυνση είτε ως επιβράδυνση των καρδιακών χτύπων ή ακόμα και ως ακανόνιστοι ρυθμοί. Αν και κάποιες μορφές αρρυθμιών είναι αθώες και δεν προκαλούν συμπτώματα, άλλες μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή, αυξάνοντας τον κίνδυνο καρδιακής ανεπάρκειας, εγκεφαλικού ή ξαφνικού καρδιακού θανάτου.
Τα κύρια συμπτώματα που συχνά συνδέονται με τις αρρυθμίες περιλαμβάνουν παλμούς ή αίσθημα «φτερουγίσματος» στην καρδιά, αίσθημα κόπωσης, ζάλη, δύσπνοια, πόνο στο στήθος και σε σοβαρές περιπτώσεις λιποθυμία. Σε πολλές περιπτώσεις, οι ασθενείς μπορεί να μην παρουσιάζουν κανένα σύμπτωμα και η αρρυθμία να διαγνωστεί τυχαία κατά τη διάρκεια εξετάσεων ρουτίνας.
Οι αρρυθμίες διακρίνονται σε διάφορους τύπους ανάλογα με την προέλευσή τους και τον ρυθμό. Οι πιο συχνές περιλαμβάνουν τη κολπική μαρμαρυγή, την κολπική πτερυγιστική αρρυθμία, τις κοιλιακές ταχυκαρδίες και τις βραδυκαρδίες. Η κολπική μαρμαρυγή, για παράδειγμα, χαρακτηρίζεται από ακανόνιστους και ταχείς καρδιακούς παλμούς και αποτελεί τη συχνότερη σοβαρή αρρυθμία σε ενήλικες.
Οι αιτίες των καρδιακών αρρυθμιών μπορεί να είναι καρδιολογικές ή μη καρδιολογικές. Κύριοι παράγοντες περιλαμβάνουν καρδιοπάθειες όπως στεφανιαία νόσος ή υπέρταση, ηλεκτρολυτικές διαταραχές, προβλήματα θυρεοειδούς, λήψη φαρμάκων, υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ ή καφεΐνης και έντονο άγχος.
Η διάγνωση γίνεται μέσω ηλεκτροκαρδιογραφήματος (ΗΚΓ), Holter 24 ή 48 ωρών, ηλεκτροφυσιολογικών εξετάσεων ή ακόμα και απεικονιστικών μεθόδων. Η αντιμετώπιση εξαρτάται από τον τύπο και τη σοβαρότητα της αρρυθμίας. Συνήθως περιλαμβάνει αλλαγές στον τρόπο ζωής, φαρμακευτική αγωγή για ρύθμιση του ρυθμού ή της συχνότητας των παλμών, αντιπηκτική αγωγή για πρόληψη θρομβώσεων και, σε ορισμένες περιπτώσεις, επεμβατικές μεθόδους όπως η κατάλυση (ablation) ή η τοποθέτηση βηματοδότη.
Η έγκαιρη διάγνωση και η σωστή αντιμετώπιση των καρδιακών αρρυθμιών είναι κρίσιμη για τη διατήρηση της καρδιακής υγείας και τη μείωση των σοβαρών επιπλοκών, επιτρέποντας στους ασθενείς να ζουν μια φυσιολογική και δραστήρια ζωή.
