Η λοιμώδης μονοπυρήνωση είναι μια ιογενής νόσος που προσβάλλει κυρίως εφήβους και νεαρούς ενήλικες, αν και μπορεί να εμφανιστεί σε όλες τις ηλικίες. Είναι γνωστή και ως «νόσος του φιλιού», καθώς μεταδίδεται κυρίως μέσω του σάλιου, αλλά και με τη χρήση κοινών σκευών ή την στενή επαφή με μολυσμένο άτομο.
Η βασική αιτία της νόσου είναι ο ιός Epstein-Barr (EBV), μέλος της οικογένειας των ιών του έρπητα. Μετά τη μόλυνση, ο ιός παραμένει ανενεργός στον οργανισμό για όλη τη ζωή, χωρίς συνήθως να προκαλεί προβλήματα. Ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να εμφανιστούν συμπτώματα, ιδιαίτερα όταν το ανοσοποιητικό σύστημα είναι εξασθενημένο.
Τα συμπτώματα της λοιμώδους μονοπυρήνωσης ποικίλλουν σε ένταση. Τα πιο συνηθισμένα είναι ο έντονος και παρατεταμένος πυρετός, η κόπωση που μπορεί να διαρκέσει εβδομάδες, ο πονόλαιμος, οι διογκωμένοι λεμφαδένες στον λαιμό και τις μασχάλες, καθώς και οι πονοκέφαλοι. Σε αρκετές περιπτώσεις παρατηρείται διόγκωση του σπλήνα και του ήπατος, γεγονός που απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή, ειδικά σε άτομα που αθλούνται. Πιο σπάνια, μπορεί να εμφανιστεί εξάνθημα ή ίκτερος.
Η διάγνωση γίνεται συνήθως με αιματολογικές εξετάσεις, οι οποίες ανιχνεύουν αντισώματα έναντι του ιού Epstein-Barr. Δεν υπάρχει ειδική αντιική θεραπεία για τη λοιμώδη μονοπυρήνωση, καθώς πρόκειται για ιογενή λοίμωξη. Η αντιμετώπιση είναι κυρίως υποστηρικτική και περιλαμβάνει ξεκούραση, επαρκή ενυδάτωση, αντιπυρετικά και αναλγητικά για την ανακούφιση των συμπτωμάτων.
Σε σοβαρές περιπτώσεις ή όταν υπάρχουν επιπλοκές, ο γιατρός μπορεί να συστήσει ειδική παρακολούθηση ή φαρμακευτική αγωγή. Η αποφυγή έντονης σωματικής δραστηριότητας είναι απαραίτητη μέχρι να υποχωρήσει η διόγκωση του σπλήνα.
Συμπερασματικά, η λοιμώδης μονοπυρήνωση είναι συνήθως αυτοϊώμενη νόσος, αλλά απαιτεί υπομονή και σωστή φροντίδα. Η έγκαιρη διάγνωση και η τήρηση των ιατρικών οδηγιών συμβάλλουν στην ομαλή ανάρρωση και στην αποφυγή επιπλοκών.
