Σύμφωνα με μια νέα διεθνή επιστημονική μελέτη, λιγότεροι από τέσσερις στους 100 άνδρες (3,8%) που υποβάλλονται για δωρεά σπέρματος τελικά γίνονται δεκτοί. Το υψηλό ποσοστό απόρριψης συνδέεται συχνά με διάφορα προβλήματα υγείας, όπως η παρουσία δυνητικά νοσογόνων γονιδίων στο DNA τους, η ανεπαρκής ποιότητα του σπέρματος (που αφορά το 11% των υποψηφίων) ή η αποχώρηση ορισμένων υποψηφίων κατά τη διάρκεια της διαδικασίας αξιολόγησης.
Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο κορυφαίο διεθνές περιοδικό για την ανθρώπινη αναπαραγωγή «Human Reproduction», διεξήχθη από την ομάδα του καθηγητή ανδρολογίας Άλαν Πέισι από το Πανεπιστήμιο του Σέφιλντ στη Βρετανία. Οι ερευνητές ανέλυσαν δεδομένα από πάνω από 11.700 άνδρες που υπέβαλαν αίτηση για δωρεά σπέρματος στις ΗΠΑ και τη Δανία, μέσω της Cryos International, της μεγαλύτερης τράπεζας σπέρματος παγκοσμίως.
Τελικά μόνο σχεδόν το 4% έφθασαν στο τέλος της απαιτούμενης διαδικασίας και το σπέρμα τους συλλέχθηκε και καταψύχτηκε για να χρησιμοποιηθεί σε θεραπείες υπογονιμότητας. Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι σε αρκετές χώρες όπως η Βρετανία γίνονται εισαγωγές σπέρματος από ξένες τράπεζες όπως η Cryos σε μεγάλο ποσοστό (ακόμη και άνω του 50% των συνολικών αναγκών). Όταν κανείς εγκρίνεται ως δότης σπέρματος, τότε το δωρίζει για μια συνεχόμενη περίοδο αρκετών μηνών, σε μερικές περιπτώσεις κρατώντας την ανωνυμία του, ενώ σε άλλες όχι.
Ο δρ Πέισι δήλωσε πως «η μελέτη σε συνεργασία με την Cryos αναδεικνύει πόσο δύσκολο είναι να γίνει κάποιος δωρητής σπέρματος. Δεν είναι κάτι σαν την αιμοδοσία όπου το κάνεις μια φορά, πίνεις μετά ένα τσάι και πας σπίτι σου. Η δωρεά σπέρματος είναι μια τακτική δέσμευση με πολλούς ελέγχους, καθώς και εφ’ όρου ζωής επιπτώσεις αν παιδιά γεννηθούν από το δείγμα ενός δότη. Αυτό που είναι πολύ ενδιαφέρον είναι ότι ολοένα περισσότεροι δωρητές που αρχικά ήθελαν να παραμείνουν ανώνυμοι, ήσαν πρόθυμοι τελικά να αποκαλυφθεί η ταυτότητα τους, καθώς η όλη διαδικασία ελέγχου και δωρεάς συνεχιζόταν».
Για να γίνει κανείς δεκτός ως δωρητής σπέρματος, συνήθως πρέπει να είναι άνδρας 18 έως 45 ετών, υγιής και με καλή ποιότητα σπέρματος, κάτι που πιστοποιείται μετά από σειρά εξετάσεων καθώς και ανάλυση του ιατρικού οικογενειακού ιστορικού τους.
