Η νόσος Πάρκινσον είναι μια χρόνια, προοδευτική νευροεκφυλιστική πάθηση που επηρεάζει κυρίως την κίνηση, αλλά και πολλές άλλες λειτουργίες του οργανισμού. Οφείλεται στη σταδιακή απώλεια νευρικών κυττάρων που παράγουν ντοπαμίνη, έναν βασικό νευροδιαβιβαστή για τον έλεγχο των κινήσεων. Τα συμπτώματα εξελίσσονται αργά και διαφέρουν από άτομο σε άτομο.
Τα κινητικά συμπτώματα είναι τα πιο γνωστά. Το χαρακτηριστικότερο είναι το τρέμουλο ηρεμίας, που συνήθως ξεκινά από το ένα χέρι και μειώνεται κατά την εκούσια κίνηση. Εξίσου συχνή είναι η βραδυκινησία, δηλαδή η επιβράδυνση των κινήσεων, που δυσκολεύει απλές καθημερινές δραστηριότητες, όπως το περπάτημα ή το ντύσιμο. Η μυϊκή δυσκαμψία προκαλεί πόνο και περιορισμό της κίνησης, ενώ η διαταραχή ισορροπίας αυξάνει τον κίνδυνο πτώσεων, ιδιαίτερα στα προχωρημένα στάδια.
Πέρα από τα κινητικά, η νόσος Πάρκινσον συνοδεύεται από πληθώρα μη κινητικών συμπτωμάτων, τα οποία συχνά προηγούνται της διάγνωσης. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται η απώλεια όσφρησης, οι διαταραχές ύπνου, η έντονη κόπωση και η δυσκοιλιότητα. Συχνές είναι επίσης οι αλλαγές στη διάθεση, όπως κατάθλιψη, άγχος και απάθεια.
Σε πιο προχωρημένα στάδια, μπορεί να εμφανιστούν γνωστικές διαταραχές, προβλήματα μνήμης και δυσκολία στη συγκέντρωση, ενώ σε ορισμένους ασθενείς παρατηρούνται ψευδαισθήσεις ή σύγχυση. Επιπλέον, η πάθηση μπορεί να επηρεάσει την ομιλία, κάνοντάς την χαμηλή και μονότονη, καθώς και την κατάποση.
Η έγκαιρη αναγνώριση των συμπτωμάτων είναι καθοριστική. Αν και η νόσος Πάρκινσον δεν θεραπεύεται, η σωστή φαρμακευτική αγωγή, η φυσικοθεραπεία και η συνολική υποστήριξη μπορούν να βελτιώσουν σημαντικά την ποιότητα ζωής των ασθενών και να επιβραδύνουν την εξέλιξη της νόσου.
