Οι εφιάλτες μπορεί να αποτελούν πρώιμο σημάδι της νόσου του Πάρκινσον, σύμφωνα με μια νέα μελέτη. Μια ομάδα επιστημόνων από το Μπέρμιχαμ διαπίστωσε ότι οι ηλικιωμένοι που βιώνουν συχνότερα εφιάλτες έχουν τριπλάσιες πιθανότητες να αναπτύξουν την ασθένεια αργότερα στη ζωή τους.
Τα ευρήματα αυτά προσφέρουν ελπίδα για ένα πρόγραμμα ελέγχου, το οποίο θα επιτρέπει στους ασθενείς να ξεκινήσουν θεραπεία νωρίτερα. Οι ασθενείς με αυτή τη σοβαρή πάθηση είναι πιο επιρρεπείς σε τρομακτικά όνειρα, αλλά μέχρι τώρα οι επιστήμονες δεν είχαν εξετάσει τη χρήση των εφιαλτών ως προειδοποιητικό σημάδι.
«Αν και είναι πραγματικά ωφέλιμο να διαγνωστεί έγκαιρα η νόσος του Πάρκινσον, υπάρχουν ελάχιστοι δείκτες κινδύνου. Πολλοί από αυτούς απαιτούν ακριβές νοσοκομειακές εξετάσεις ή είναι πολύ συνηθισμένοι και μη ειδικοί, όπως ο διαβήτης», εξηγεί ο επικεφαλής συγγραφέας, Δρ. Abidemi Otaiku, σύμφωνα με ανακοίνωση του SWNS.
«Ενώ πρέπει να διεξαγάγουμε περαιτέρω έρευνα σε αυτόν τον τομέα, ο εντοπισμός της σημασίας των κακών ονείρων και των εφιαλτών θα μπορούσε να υποδεικνύει ότι τα άτομα που βιώνουν αλλαγές στα όνειρά τους σε μεγαλύτερη ηλικία -χωρίς κάποιο προφανές έναυσμα- θα πρέπει να αναζητήσουν ιατρική συμβουλή».
Οι εφιάλτες μπορούν να διπλασιάσουν τον κίνδυνο Πάρκινσον
Η ομάδα επιστημόνων ανέλυσε δεδομένα από 3.818 συμμετέχοντες στις ΗΠΑ, οι οποίοι παρακολουθήθηκαν για 12 έτη. Συμμετείχαν σε μία σειρά από έρευνες, μία εκ των οποίων συμπεριλάμβανε ερωτήσεις για την ποιότητα του ύπνου.
Οι ερευνητές παρακολούθησαν όσους έβλεπαν άσχημα όνειρα τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα στο τέλος της περιόδου μελέτης. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι γιατροί διέγνωσαν 91 περιπτώσεις Πάρκινσον. Συνολικά, όσοι έβλεπαν τακτικά άσχημα όνειρα είχαν διπλάσιες πιθανότητες να αναπτύξουν τη νόσο σε σύγκριση με εκείνους που δεν είχαν. Ωστόσο, οι περισσότερες από τις διαγνώσεις έγιναν τα πρώτα πέντε χρόνια της μελέτης, όταν ο κίνδυνος υπερτριπλασιάστηκε σε σύγκριση με τους συνομηλίκους που κοιμόντουσαν ήρεμα.
Τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι οι ηλικιωμένοι με νόσο του Πάρκινσον είναι πιθανό να αρχίσουν να έχουν εφιάλτες λίγα χρόνια πριν εμφανίσουν συμπτώματα τρόμου, δυσκαμψία και βραδύτητα στην κίνηση. Η μελέτη δείχνει επίσης ότι τα όνειρα μπορούν να αποκαλύψουν σημαντικές πληροφορίες σχετικά με τη δομή και τη λειτουργία του εγκεφάλου και μπορεί να αποδειχθούν σημαντικός στόχος για την έρευνα της νευροεπιστήμης.
Τι κάνει το Πάρκινσον στον εγκέφαλο
Τα φάρμακα που θέτουν υπό έλεγχο την πάθηση δουλεύουν πολύ καλύτερα όταν χορηγούνται νωρίς σε σχέση με όταν η νόσος έχει εξελιχθεί. Προκαλείται από την απώλεια νευρικών κυττάρων σε μία περιοχή του εγκεφάλου που εμπλέκεται στον έλεγχο κίνησης. Αυτά τα νευρικά κύτταρα παράγουν την ντοπαμίνη, ένα χημικό μεταφορέα που βοηθάει τον έλεγχο της κίνησης του σώματος.
Αν αυτά πάθουν ζημιά ή πεθάνουν, τα επίπεδα ντοπαμίνης πέφτουν και οι κινήσεις γίνονται αργές και μη φυσιολογικές. Ωστόσο, τα συμπτώματα συχνά εμφανίζονται μόνο αφότου το 80% των νευρικών κυττάρων έχουν χαθεί. Οι γιατροί διαγιγνώσκουν την ασθένεια, μελετώντας τα συμπτώματα του ασθενή και την κίνηση μέσω μία εξέτασης που μετράει τα επίπεδα ντοπαμίνης.
Η πρόωρη διάγνωση μπορεί να έχει τεράστια διαφορά στην ποιότητα ζωής και στην εξέλιξη του Πάρκινσον. Με κατάλληλη διαχείριση μπορεί να συνεχίσεις να ζεις καλά και να έχεις μία παραγωγική ζωή.
