Η νόσος του Πάρκινσον και η νόσος Αλτσχάιμερ αποτελούν δύο από τις πιο γνωστές και σοβαρές νευροεκφυλιστικές παθήσεις, που επηρεάζουν εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως. Αν και πρόκειται για διαφορετικές ασθένειες, τα τελευταία χρόνια οι επιστήμονες εντοπίζουν όλο και περισσότερα κοινά σημεία, ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η σχέση τους με τα εγκεφαλικά επεισόδια.
Η νόσος του Πάρκινσον χαρακτηρίζεται κυρίως από τη σταδιακή απώλεια κινητικών ικανοτήτων, όπως τρέμουλο, δυσκαμψία και προβλήματα ισορροπίας. Η Αλτσχάιμερ, από την άλλη, αφορά κυρίως τη μνήμη, τη σκέψη και τη συμπεριφορά, οδηγώντας σε προοδευτική γνωστική έκπτωση.
Έρευνες δείχνουν ότι και οι δύο ασθένειες σχετίζονται με δυσλειτουργία στη ροή του αίματος στον εγκέφαλο, φλεγμονές και συσσώρευση βλαβερών πρωτεϊνών, όπως η α-συνουκλεΐνη στο Πάρκινσον και η βήτα-αμυλοειδής στο Αλτσχάιμερ. Αυτές οι βλάβες όχι μόνο προκαλούν σταδιακή εκφύλιση των εγκεφαλικών κυττάρων, αλλά αυξάνουν και τον κίνδυνο για αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια.
Σύμφωνα με μελέτες, τα άτομα με Πάρκινσον ή Αλτσχάιμερ έχουν υψηλότερη πιθανότητα να υποστούν εγκεφαλικό επεισόδιο, ενώ και το αντίστροφο ισχύει: ένα σοβαρό εγκεφαλικό μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εμφάνισης νευροεκφυλιστικών νόσων. Επιπλέον, κοινές είναι και οι αιτίες που συμβάλλουν στην εμφάνιση των παθήσεων, όπως η υπέρταση, ο σακχαρώδης διαβήτης, η παχυσαρκία και η καθιστική ζωή.
Η πρόληψη παραμένει το «κλειδί», με τη σωστή διατροφή, τη σωματική άσκηση και τον τακτικό ιατρικό έλεγχο να παίζουν καθοριστικό ρόλο στη μείωση των κινδύνων. Αν και η επιστήμη δεν έχει ακόμη βρει οριστική θεραπεία, η έγκαιρη διάγνωση και η σωστή διαχείριση μπορούν να καθυστερήσουν την εξέλιξη των ασθενειών και να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής των ασθενών.
