Πολλοί άνθρωποι που ζουν με τη νόσο του Πάρκινσον αντιμετωπίζουν μια προοδευτική νευρολογική πάθηση που επιδεινώνεται με την πάροδο του χρόνου. Οι ασθενείς γνωρίζουν ότι ορισμένες περιοχές του εγκεφάλου τους υφίστανται σταδιακή καταστροφή με την πάροδο των ετών. Τα κύρια συμπτώματα της νόσου περιλαμβάνουν ακούσιο τρέμουλο σε διάφορα μέρη του σώματος, βραδυκινησία, δύσκαμπτους και σφιγμένους μύες. Παράλληλα, μπορεί να εκδηλωθούν και άλλα σωματικά και ψυχολογικά συμπτώματα, όπως κατάθλιψη, άγχος, προβλήματα ισορροπίας, απώλεια της όσφρησης, διαταραχές ύπνου και προβλήματα μνήμης. Ωστόσο, ένα λιγότερο γνωστό πρώιμο σύμπτωμα της νόσου μπορεί να είναι μια αλλαγή στο χειρόγραφό σας.
Αν και είναι φυσιολογικό το χειρόγραφο να αλλάζει με την ηλικία, ειδικά αν έχετε προβλήματα όρασης ή δύσκαμπτα χέρια και δάχτυλα, οι αλλαγές στη γραφή μπορεί να αποτελούν χαρακτηριστικό σύμπτωμα της νόσου του Πάρκινσον και συχνά εμφανίζονται στα πρώιμα στάδια. Σύμφωνα με το Ίδρυμα Πάρκινσον, η γραφή σας μπορεί να γίνεται μικρότερη και οι λέξεις να στριμώχνονται μεταξύ τους, ενώ το μέγεθος του κειμένου μπορεί να μικραίνει σταδιακά όσο συνεχίζετε να γράφετε.
Ο ιστότοπος εξηγεί: «Η σμίκρυνση των γραμμάτων προκαλείται από τις ίδιες διεργασίες στον εγκέφαλο που οδηγούν σε άλλα κινητικά συμπτώματα της νόσου. Επιπλέον, αυτά τα συμπτώματα – βραδύτητα κίνησης, τρόμος και ακαμψία – μπορούν όλα να κάνουν πιο δύσκολη τη σύνταξη ενός κειμένου.»
Φάρμακα για τον έλεγχο των συμπτωμάτων που σχετίζονται με την κίνηση θα μπορούσαν να βελτιώσουν αυτό το πρόβλημα, αλλά υπάρχουν επίσης ορισμένες στρατηγικές που κάνουν το γράψιμο πιο άνετο – συμπεριλαμβανομένης της συγγραφής μιας σελίδας κάθε μέρα, της χρήσης χαρτιού με γραμμές, την τοποθέτηση του καθίσματος σε όρθια θέση σε άνετη θέση και των τακτικών διαλειμμάτων. Το Ίδρυμα του Πάρκινσον προσθέτει: «Αν η γραφή γίνεται πολύ δύσκολη για εσάς ή πολύ δύσκολη στην ανάγνωση, δοκιμάστε να πληκτρολογήσετε».
Εάν ο έλεγχος κινητήρα το κάνει επίσης πολύ δύσκολο, δοκιμάστε το λογισμικό υπαγόρευσης. Υπάρχουν προγράμματα για το τηλέφωνο και τον υπολογιστή σας που μπορούν να σας βοηθήσουν. Η νόσος του Πάρκινσον προκαλείται από απώλεια νευρικών κυττάρων σε τμήμα του εγκεφάλου που ονομάζεται μέλαινα ουσία που οδηγεί σε μείωση μιας χημικής ουσίας που ονομάζεται ντοπαμίνη στον εγκέφαλο, εξηγεί το NHS.
Οι αιτίες
Η ντοπαμίνη παίζει ζωτικό ρόλο στη ρύθμιση της κίνησης του σώματος. Η μείωση της ντοπαμίνης είναι υπεύθυνη για πολλά από τα συμπτώματα της νόσου του Πάρκινσον. Το τι ακριβώς προκαλεί την απώλεια των νευρικών κυττάρων είναι ασαφές, αλλά οι περισσότεροι ειδικοί πιστεύουν ότι υπέυθυνος είναι ένας συνδυασμός γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων.
Η αντιμετώπιση
Αν και επί του παρόντος δεν υπάρχει θεραπεία για τη νόσο του Πάρκινσον, υπάρχουν διαθέσιμες θεραπείες που βοηθούν στη μείωση των κύριων συμπτωμάτων και στη διατήρηση της ποιότητας ζωής για όσο το δυνατόν περισσότερο. Περιλαμβάνουν φυσιοθεραπεία και εργοθεραπεία, φαρμακευτική αγωγή και, σε ορισμένες περιπτώσεις, χειρουργική επέμβαση στον εγκέφαλο.
Οι εξελίξεις
Νωρίτερα αυτό το έτος, οι ερευνητές εντόπισαν μια προηγουμένως άγνωστη γενετική μετάλλαξη που παρέχει σημαντική προστασία έναντι της νόσου του Πάρκινσον και θα μπορούσε να παράγει νέες ιατρικές θεραπείες για την δύσκολη αυτή πάθηση. Η προηγουμένως άγνωστη μετάλλαξη σε μια μικρή πρωτεΐνη είναι σπάνια και εντοπίζεται γενικά σε άτομα ευρωπαϊκής καταγωγής, αλλά μπορεί να μειώσει στο μισό τις πιθανότητες εμφάνισης της νόσου.
Η παραλλαγή, που βρίσκεται σε μια μιτοχονδριακή μικροπρωτεΐνη που ονομάζεται SHLP2, βρέθηκε σε προηγούμενη μελέτη ότι σχετίζεται με την προστασία από ασθένειες που σχετίζονται με τη γήρανση, συμπεριλαμβανομένου του καρκίνου. Η μελέτη από το USC Leonard Davis School of Gerontology, και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Molecular Psychiatry πέρυσι, έδειξε τα επίπεδα SHLP2 να αυξάνονται με την εμφάνιση της νόσου του Πάρκινσον. Ο καθηγητής Pinchas Cohen, ανώτερος συγγραφέας της μελέτης, λέει ότι είναι ενθουσιασμένος από τα ευρήματα.
Ανέφερε συγκεκριμένα: «Αυτή η ανακάλυψη ανοίγει νέες συναρπαστικές κατευθύνσεις για την ανάπτυξη θεραπειών ακριβείας που βασίζονται σε φάρμακα για τη νόσο Αλτσχάιμερ. Βοηθάει να κατανοήσουμε το γιατί οι άνθρωποι μπορεί να νοσήσουν από Πάρκινσον και πώς θα μπορούσαμε να αναπτύξουμε νέες θεραπείες για αυτήν την καταστροφική ασθένεια. Υπογραμμίζει τη σημασία της μελέτης των μιτοχονδρίων ως μια νέα προσέγγιση για την πρόληψη και τη θεραπεία ασθενειών της γήρανσης».
