Πέντε χρόνια περισσότερα ζουν όσοι μπορούν να τρέξουν 1.600 μέτρα σε λιγότερα από 4 λεπτά έδειξε νέα έρευνα.
Η μελέτη που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο British Journal of Sports Medicine, έρχεται να αμφισβητήσει τη δημοφιλή πεποίθηση ότι ο πρωταθλητισμός είναι επιβαρυντικός για την υγεία και τη μακροζωία και υποστηρίζει ότι μια έντονης μορφής άσκηση, όπως το τρέξιμο 1,6 χλμ. σε λιγότερο από 4 λεπτά, δεν θέτει απαραίτητα σε κίνδυνο το προσδόκιμο ζωής. Ο Sir Roger Bannister έγινε ο πρώτος άνθρωπος που σημείωσε αυτό το ρεκόρ, τον Μάιο του 1954 και, έκτοτε, ελάχιστοι άνθρωποι παγκοσμίως έχουν καταφέρει να «πιάσουν» το στόχο. Με αφορμή τη συμπλήρωση 70 χρόνων από την ιστορική επίδοση του Bannister, η νέα μελέτη θέλησε να διερευνήσει τις επιπτώσεις της έντονης άσκησης στην υγεία και τη μακροζωία.
Τα δεδομένα της, λοιπόν, έρχονται σε αντίθεση με την πεποίθηση που αφορά στις δυνητικά επιβλαβείς επιπτώσεις της υπερβολικά έντονης άσκησης για την υγεία. Η εν λόγω θεωρία υποστηρίζει, συγκεκριμένα, ότι το τεράστιο στρες που ασκούν οι αθλητές στο σώμα τους μπορεί να προκαλέσει καρδιακά προβλήματα και να οδηγήσει σε πρόωρο θάνατο, εξηγεί ο Steve Foulkes, μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Αλμπέρτα.
Παρ’ όλα αυτά, οι περισσότερες συστάσεις επικεντρώνονται στην υιοθέτηση μιας μέτριας σε ένταση και τακτικής άσκησης, όπως αποδεικνύεται από τον κλασσικό πλέον στόχο των 10.000 βημάτων την ημέρα. Η έρευνα του δρ. Foulke, ωστόσο, δείχνει ότι η έντονη άσκηση μπορεί να είναι εξίσου ή και πιο ευεργετική για το σώμα, αφού τα νέα στοιχεία δείχνουν ότι αυτοί οι ελίτ δρομείς μεσαίων αποστάσεων ζουν γενικά περισσότερο από τους συνομηλίκους τους.
Οι ερευνητές υπέθεσαν ότι οι γενικές βελτιώσεις στην υγειονομική περίθαλψη και τη διαχείριση των ασθενειών κατά τη διάρκεια των δεκαετιών μπορεί να εξηγούν εν μέρει αυτά τα αποτελέσματα. Τόνισαν, ωστόσο, για ακόμη μια φορά τα πιθανά οφέλη της αερόβιας και αναερόβιας προπόνησης υψηλού επιπέδου για την υγεία. Το τρέξιμο, συγκεκριμένα, μπορεί να βοηθήσει στη ροή του αίματος, να κρατήσει την καρδιά δυνατή, να υποστηρίξει το ανοσοποιητικό σύστημα και να προλάβει ασθένειες που σχετίζονται με τον τρόπο ζωής, όπως ο διαβήτης και η παχυσαρκία.
Οι ερευνητές παραδέχονται ότι η απουσία δεδομένων σχετικά με τις συνήθειες του τρόπου ζωής των αθλητών κατά τη διάρκεια της ζωής τους λειτουργεί ως ανασταλτικός παράγοντας για την επιβεβαίωση του συσχετισμού μεταξύ έντονης σωματικής δραστηριότητας και οφελών για τη μακροζωία. Ένα πράγμα, όμως, με το οποίο συμφωνούν όλα τα ερευνητικά δεδομένα είναι τα αδιαμφισβήτητα οφέλη της άσκησης, γι’ αυτό και πρέπει να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής σας.