Συχνά αισθανόμαστε την καρδιά μας να χτυπά έντονα, τις παλάμες μας να ιδρώνουν και το κεφάλι μας να “σφίγγεται”.
Αυτές οι σωματικές αντιδράσεις όταν νιώθουμε στρες δεν είναι τυχαίες. Το ανθρώπινο σώμα έχει αναπτύξει αμυντικούς μηχανισμούς για να αντιμετωπίζει πιθανούς κινδύνους.
Όταν ο οργανισμός έρχεται αντιμέτωπος με μια δυνητική απειλή, ενεργοποιείται σε κατάσταση συναγερμού. Σε τέτοιες στιγμές, η λειτουργία των μυών παίζει πολύ σημαντικό ρόλο.
Σε συνθήκες στρες, οι μύες «τεντώνονται», δηλαδή συσπώνται. Η σύσπαση αυτή για παρατεταμένα χρονικά διαστήματα μπορεί να προκαλέσει τις επονομαζόμενες κεφαλαλγίες τάσεως (είναι η πιο συχνή μορφή πονοκεφάλου), ημικρανία και διάφορα μυοσκελετικά προβλήματα (λ.χ. πόνο στην μέση).
Για να ενεργοποιηθούν χρειάζονται αδρεναλίνη, η οποία εκλύεται σε καταστάσεις κινδύνου και επιφυλακής.
Η έκλυση αδρεναλίνης συνοδεύεται από συμπτώματα όπως αύξηση του σφυγμού, εφίδρωση και τάση προς εμετό. Το στρες, επίσης, μπορεί να δυσκολέψει την αναπνοή ή να προκαλέσει ταχύπνοια, δηλαδή γρήγορη αναπνοή, η οποία με τη σειρά της οδηγεί μερικούς ανθρώπους στις κρίσεις πανικού.
Επίσης το οξύ στρες προκαλεί αύξηση του καρδιακού παλμού και ισχυρότερες συσπάσεις του καρδιακού μυός. Επιπλέον, διαστέλλει τα αγγεία μέσω των οποίων φτάνει το αίμα από την καρδιά στους μεγάλους μύες του σώματος και στην καρδιά, με αποτέλεσμα να αυξάνεται η τροφοδοσία τους με αίμα. Τα επίπεδα αδρεναλίνης που έχoυν εκλυθεί πέφτουν και πάλι διά της σωματικής άσκησης και της κόπωσης.
Οι προκλήσεις της καθημερινότητας, για παράδειγμα οι δυσκολίες στο επαγγελματικό περιβάλλον, προκαλούν τρακ αλλά και εντονότερες εκδηλώσεις. Η διαρκής έκλυση αδρεναλίνης και η εγρήγορση που προκαλεί ενδέχεται να οδηγήσουν σε νοσήματα που σχετίζονται με το στρες σε περίπτωση που το άτομο αδυνατεί να εκτονώσει αυτήν την κατάσταση, δηλαδή να μειώσει τα επίπεδα αδρεναλίνης στο σώμα του.
Ζητούμενο είναι να βρει κανείς μεθόδους διαχείρισης του τρακ και της νευρικότητας, ώστε να αποφύγει τα χειρότερα, όπως είναι ένα μπλακ άουτ, δηλαδή ένα είδος αδρανοποίησης του εγκεφάλου εξαιτίας του στρες.
Χρήσιμη μέθοδος σε τέτοιες περιπτώσεις είναι η κίνηση. Για παράδειγμα, κάποια βήματα προς τα εμπρός και προς τα πίσω ή απλά η αλλαγή της στάσης του σώματος ενδέχεται να βοηθήσουν στην εκτόνωση.
Πολύ χρήσιμη μπορεί να φανεί για τη διαχείριση δύσκολων και αγχογόνων καταστάσεων και μία πιο ελαφριά και ενίοτε χιουμοριστική προσέγγιση των πραγμάτων. Αυτός ο τρόπος ενδέχεται να βοηθήσει στην εκτόνωση του στρες και να ενισχύσει το αίσθημα ελέγχου των καταστάσεων που καλείται να αντιμετωπίσει κανείς.
