Στις Ηνωμένες Πολιτείες, περίπου 3,3 εκατομμύρια ενήλικες πάσχουν από το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης, σύμφωνα με ενημερωμένα στοιχεία από τα Αμερικανικά Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων.
Είναι συχνό οι ασθενείς με αυτό το σύνδρομο να παραμένουν αδιάγνωστοι για μεγάλο χρονικό διάστημα ή να υποβάλλονται σε θεραπεία για άλλες παθήσεις, καθώς τα συμπτώματα συχνά συγχέονται με εκείνα άλλων νόσων.
Αυτό συμβαίνει, διότι το κύριο σύμπτωμα του συνδρόμου είναι η έντονη και εξουθενωτική κούραση, την οποία περιγράφουν οι πάσχοντες, αλλά δεν μπορεί πάντα να καταγραφεί σε κλινικές εξετάσεις.
Ήδη από την δεκαετία του ’70 πολύ μελάνι έχει χυθεί για την Μυαλγική Εγκεφαλομυαλγία (ME) ή Συστηματική Νόσο Κόπωσης και Έλλειψης Υπομονής (SEID) όπως επίσης ονομάζει η επιστημονική κοινότητα την συγκεκριμένη παθολογική κατάσταση.
«Τα συμπτώματα είναι ακραία εξάντληση μετά από σωματική άσκηση ή πνευματική προσπάθεια, ύπνος που όμως δεν ξεκουράζει, προβλήματα μνήμης, αυξομειώσεις στο βάρος, πονοκέφαλοι, μυϊκοί πόνοι και ακραίο συναισθηματικό στρες» εξηγεί ο Δρ. Eric Ascher, οικογνειακός γιατρός στο Northwell Lenox Hill Hospital της Νέας Υόρκης.
Σύμφωνα με το CDC, τρία είναι τα βασικά συμπτώματα που απαιτούνται για τη διάγνωση, :
- Ανεξήγητη κόπωση σε συνδιασμό με μειωμένη ικανότητα διεκπεραίωσης συνηθισμένων ασχολιών για περίοδο τουλάχιστον 6 μηνών.
- Επιδείνωση των συμπτωμάτων μετά από σωματική ή πνευματική δραστηριότητα ακόμα κι όταν αυτές είναι τόσο ήπιες όσο μια βόλτα στα καταστήματα.
- Προβλήματα στον ύπνο.
Εκτός από τα βασικά συμπτώματα οι ασθενείς για να πληρούν τις προϋποθέσεις για τη διάγνωση πρέπει επίσης να εμφανίζουν ελλείμματα πνευματικής διαύγειας ή ακόμα και σωματικά συμπτώματα όπως ζαλάδες, ιλίγγους ή λιποθυμικά επεισόδια.
Οι γυναίκες νοσούν συχνότερα
Η πάθηση ξεκάθαρα «δεν είναι μια σπάνια ασθένεια», δήλωσε η Δρ. Elizabeth Unger μια από τις ερευνήτριες του CDC, που ασχολήθηκε με την σχετική έκθεση. Οι ειδικοί, ανακάλυψαν ότι η νόσος εμφανίζεται συχνότερα σε γυναίκες, ενώ τα ποσοστά ήταν υψηλότερα σε άτομα ηλικίας 50-69 ετών. Ωστόσο, το σύνδρομο μπορεί να πλήξει, εξηγούν οι γιατροί, άτομα όλων των ηλικιών, και ανεξαρτήτως φύλου, φυλετικών και εθνοτικών ομάδων.
Που οφείλεται όμως το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης;
Οι ερευνητές δεν έχουν ακόμα εντοπίσει τα ακριβή αίτια, εκτιμούν ωστόσο ότι μπορεί να πυροδοτηθεί μετά από κάποια ιογενή ή βακτηριακή λοιμώξη. Παράλληλα, δεν έχουν αποκλείσει μια πιθανή γενετική βάση ενώ στη λίστα με τις πιθανές αιτίες συμπεριλαμβάνονται προυπάρχουσες χρόνιες παθήσεις, κάποιο αυτοάνοσο νόσημα ακόμα και παλαιότερο σωματικό ή συναισθηματικό τραύμα.
«Το σύνδρομο μπορεί να αναπτυχθεί μετά από λοιμώξεις από έναν αριθμό διαφορετικών ιών, συμπεριλαμβανομένων του απλού έρπητα, του δάγγειου πυρετού και του ιού Epstein-Barr», λέει ο Δρ. Hector Bonilla, κλινικός αναπληρωτής καθηγητής μολυσματικών ασθενειών στο Stanford και προσθέτει: «Τώρα βλέπουμε παρόμοια κρούσματα και μετά από λοιμώξεις από κορωνοϊό όπως SARS, MERS και SARS-CoV-2».
Υπάρχει θεραπεία;
Η αλήθεια είναι ότι μέχρι στιγμής δεν έχει αναπτυχθεί μια θεραπευτική προσέγγιση της πάθησης με τους γιατρούς να προσπαθούν να προσφέρουν ανακούφιση στην διαχείριση και αντιμετώπιση των συμπτωμάτων.
Για παράδειγμα, συχνά οι θεράποντες συνταγογραφούν φαρμακευτική αγωγή για αντιμετώπιση του πόνου ή διαταραχών ύπνου που παρουσιάζει ο ασθενής.
Όσοι υποφέρουν από το σύνδρομο, ενθαρρύνονται να μην εγκαταλείπουν εντελώς την φυσική δραστηριότητα παρά την έξαρση των συμπτωμάτων που συνήθως την συνοδεύει.
Η θεραπευτική προσέγγιση είναι συνήθως διεπιστημονική, και συμπεριλαμβάνει συνδυασμό ήπιας κίνησης -όπως είναι η γιόγκα και οι διατάσεις- με μασάζ, καλή ενυδάτωση, αντιφλεγμονώδη διατροφή -δηλαδή λιγότερα επεξεργασμένα και προσυσκευασμένα τρόφιμα- και ψυχολογική υποστήριξη ώστε να μειωθεί το στρες.
