Η μεσογειακή αναιμία είναι ο όρος για ένα σύνολο διαταραχών του αίματος, που είναι γενετικά διαμορφωμένες. Αυτή η κληρονομική πάθηση παρεμβαίνει στην επαρκή παραγωγή αιμοσφαιρίνης στον μυελό των οστών. Αυτή είναι μια πρωτεΐνη, υπεύθυνη για τη μεταφορά οξυγόνου στο σώμα. Είναι εξαιρετικά συχνή, αφού αναφέρεται ότι αυτή προσβάλλει πάνω από δέκα εκατομμύρια άτομα ανά τον κόσμο. Ονομάζεται αλλιώς και θαλασσαιμία. Το όνομά της προέρχεται από την καταγωγή των ασθενών, που πρώτοι βρέθηκαν να πάσχουν, που ήταν χώρες της Μεσογείου.
Εκτός από την ιδιότητά της να μειώνει ή και να αναστέλλει την παραγωγή αιμοσφαιρίνης, αυτή η πάθηση συνδέεται και με αυξημένη συγκέντρωση σιδήρου σε διάφορα όργανα, όπως είναι το ήπαρ και η καρδιά. Σε βάθος χρόνου, η μεσογειακή αναιμία μέσω αυτού του μηχανισμού μπορεί να βλάψει τα παραπάνω όργανα. Αν και κληρονομική, συνήθως εκδηλώνεται από το πρώτο έτος του παιδιού και μετά.
Ποια είναι τα συμπτώματα που εμφανίζει;
Τα συμπτώματα της πάθησης ποικίλουν και μπορεί να διαφέρουν ανάλογα με τη σοβαρότητα της κατάστασης. Παρόλα αυτά, μεταξύ των πιο συχνών συμπτωμάτων είναι τα εξής:
- Αίσθημα κόπωσης και κατάπτωσης
- Εύκολο λαχάνιασμα
- Ζαλάδες
- Ωχρή ή χλωμή όψη
- Πρήξιμο την κοιλιά
- Σκουρόχρωμα ούρα
- Διόγκωση σπλήνα ή ήπατος
- Ίκτερο
- Πόνος στην περιοχή του στήθους
- Αναπτυξιακή καθυστέριση
- Διαταραχές που σχετίζονται με τις ορμόνες, όπως είναι ο θυρεοειδής, ο διαβήτης, η οστεοπόρωση κ.α.
Πώς γίνεται η διάγνωση της;
Η διάγνωση της Μεσογειακής Αναιμίας μπορεί να είναι μόνο μέσω εξέτασης αίματος. Επίσης, η διάγνωση της πάθησης σε έμβρυο μπορεί να γίνει μέσω προγεννητικού ελέγχου στο πρώτο ή στο δεύτερο τρίμηνο της εγκυμοσύνης.
Όλοι οι τρόποι αντιμετώπισής της
Είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι δεν έχει βρεθεί ακόμη η θεραπεία για τη μεσογειακή αναιμία. Όμως, υπάρχουν διάφοροι τρόποι, με τους οποίους αυτή αντιμετωπίζεται ανάλογα με τον τύπο και τη σοβαρότητά της. Η επιλογή του τρόπου αντιμετώπισης εξαρτάται από τις ανάγκες του κάθε ασθενή.
Ένας από αυτούς τους τρόπους είναι η μετάγγιση αίματος. Αυτή πραγματοποιείται κατά τις σοβαρές περιπτώσεις ή ύστερα από χειρουργικές επεμβάσεις ή τοκετό.
Ένας άλλος τρόπος είναι μία πρακτική, που ονομάζεται αποσιδήρωση. Πρόκειται για μία μέθοδο αντιμετώπισης της υπερφόρτωσης των οργάνων με σίδηρο.
Κάποιες φορές μπορεί να προταθεί και μεταμόσχευση μυελού των οστών ή η λήψη ειδικών φαρμακευτικών αγωγών.
Πώς σχετίζεται η διατροφή με τη θεραπεία της;
Η διατροφή μπορεί να παίξει πολύ σημαντικό ρόλο σε άτομα που πάσχουν από Μεσογειακή Αναιμία.
Συγκεκριμένα, το άτομο πρέπει να είναι ενήμερο για το ποιες τροφές πρέπει να καταναλώνει σε μεγαλύτεο βαθμό και ποιες είναι καλό να αποφεύγει. Πιο συγκεκριμένα:
Όσον αφορά το σίδηρο, η κατανάλωση τροφών που των εμπεριέχουν σε μεγάλο βαθμό πρέπει να γίνεται με σύνεση. Αυτό είναι σημαντικό, καθώς πολλές φορές στην πάθηση αυτή συναντάμε αυξημένη απορρόφηση αυτού του μετάλλου από τον οργανισμό, γεγονός που συνδέεται με διάφορα προβλήματα. Έτσι, η λήψη τροφών, όπως είναι το κόκκινο κρέας, το συκώτι, τα θαλασσινά και διάφορα ψάρια πρέπει να είναι περιορισμένη.
Σε αντίθεση με το σίδηρο, σε περιπτώσεις αναιμίας παρατηρούνται ελλείψεις σε ασβέστιο, μαγνήσιο, ψευδάργυρο, φυλλικό οξύ και βιταμίνη D. Όπως γίνεται κατανοητό, εδώ η κατανάλωση τροφών που περιέχουν τα παραπάνω είναι απαραίτητη.
Επίσης, αυξημένες είναι οι ανάγκες των ατόμων που πάσχουν από αυτό το είδος αναιμίας σε αντιοξειδωτικά συστατικά. Τα παραπάνω μπορεί να λάβει κανείς από φρούτα και λαχανικά.
