Ο θυρεοειδής αδένας είναι ένας μικρός αλλά εξαιρετικά σημαντικός «ρυθμιστής» του οργανισμού. Παράγει ορμόνες που ελέγχουν τον μεταβολισμό, την ενέργεια, τη θερμοκρασία του σώματος και τη λειτουργία πολλών οργάνων. Όταν όμως ο θυρεοειδής γίνεται υπερδραστήριος — μια κατάσταση γνωστή ως υπερθυρεοειδισμός — μπορεί να οδηγήσει σε μια σειρά συμπτωμάτων που, παραδόξως, περιλαμβάνουν και την έντονη κόπωση.
Αν και θα περίμενε κανείς ότι ο αυξημένος μεταβολισμός θα έκανε το σώμα πιο ενεργητικό, στην πράξη συμβαίνει το αντίθετο. Στον υπερθυρεοειδισμό, ο οργανισμός λειτουργεί σε υπερβολικές στροφές. Οι ορμόνες θυροξίνη (Τ4) και τριιωδοθυρονίνη (Τ3) εκκρίνονται σε αυξημένες ποσότητες, αναγκάζοντας την καρδιά, τους μυς και το νευρικό σύστημα να δουλεύουν ασταμάτητα. Αυτό προκαλεί συνεχή ενεργειακή “υπερκατανάλωση”, με αποτέλεσμα το σώμα να εξαντλείται γρηγορότερα.
Η κόπωση στον υπερθυρεοειδισμό δεν μοιάζει με τη συνηθισμένη κούραση. Συχνά συνοδεύεται από αϋπνία, ταχυπαλμίες, νευρικότητα, απώλεια βάρους και μυϊκή αδυναμία, ιδιαίτερα στα άκρα. Οι ασθενείς μπορεί να αισθάνονται ανήσυχοι τη νύχτα και υπερκινητικοί την ημέρα, αλλά χωρίς πραγματική ενέργεια ή αντοχή. Ο οργανισμός, ουσιαστικά, «καίει καύσιμα» με υπερβολική ταχύτητα χωρίς να προλαβαίνει να ανακτήσει δυνάμεις.
Επιπλέον, η υπερβολική παραγωγή θυρεοειδικών ορμονών επηρεάζει την ποιότητα του ύπνου και τη ρύθμιση της θερμοκρασίας του σώματος, οδηγώντας σε διακοπές ύπνου και νυχτερινές εφιδρώσεις — παράγοντες που επιδεινώνουν την αίσθηση εξάντλησης.
Η αντιμετώπιση του υπερθυρεοειδισμού απαιτεί ιατρική διάγνωση και κατάλληλη αγωγή, όπως φάρμακα που ρυθμίζουν τη λειτουργία του θυρεοειδούς ή, σε ορισμένες περιπτώσεις, ραδιενεργό ιώδιο ή χειρουργική θεραπεία. Με τη σωστή ρύθμιση των ορμονών, τα επίπεδα ενέργειας επανέρχονται σταδιακά και η κόπωση υποχωρεί.
Ο υπερθυρεοειδισμός μάς υπενθυμίζει πως η υπερδραστηριότητα δεν σημαίνει απαραίτητα υγεία — όταν το σώμα λειτουργεί χωρίς ισορροπία, ακόμα και η «περισσή ενέργεια» μπορεί να μετατραπεί σε βαθιά εξάντληση.
