Ερευνητές από το Ινστιτούτο Ιατρικής Έρευνας του Αγίου Βικεντίου (SVI) στη Μελβούρνη ανακάλυψαν ότι ένα φάρμακο, το οποίο συνήθως χορηγείται για τη ρευματοειδή αρθρίτιδα, μπορεί να επιβραδύνει την εξέλιξη του διαβήτη τύπου 1.
Η πρώτη κλινική δοκιμή σε ανθρώπους, που δημοσιεύθηκε στο New England Journal of Medicine και ηγείται από τον καθηγητή Thomas Kay του SVI, έδειξε ότι η μπαρισιτινίμπη μπορεί να προστατεύσει με ασφάλεια και αποτελεσματικότητα την παραγωγή ινσουλίνης στον οργανισμό, επιβραδύνοντας την πρόοδο του διαβήτη τύπου 1, εφόσον η θεραπεία ξεκινήσει εντός 100 ημερών από τη διάγνωση.
«Στην αρχική φάση του διαβήτη τύπου 1, υπάρχουν ακόμα αρκετά κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη. Θέλαμε να διαπιστώσουμε εάν μπορούμε να αποτρέψουμε την περαιτέρω καταστροφή τους από το ανοσοποιητικό σύστημα. Αποδείξαμε ότι η μπαρισιτινίμπη είναι ασφαλής και αποτελεσματική στην επιβράδυνση της εξέλιξης της νόσου σε πρόσφατα διαγνωσμένα άτομα», ανέφερε ο καθηγητής Kay.
Αυτή η καινοτόμος έρευνα προσφέρει ελπίδες για την πρώτη θεραπεία διαβήτη τύπου 1 που μπορεί να χορηγείται σε μορφή δισκίου.
«Μέχρι τώρα, τα άτομα με διαβήτη τύπου 1 βασίζονταν στην ινσουλίνη που χορηγούνταν μέσω έγχυσης ή αντλίας. Η δοκιμή μας έδειξε ότι, αν ξεκινούσε αρκετά νωρίς μετά τη διάγνωση και ενώ οι συμμετέχοντες παρέμεναν στη φαρμακευτική αγωγή, η παραγωγή ινσουλίνης τους διατηρήθηκε. Τα άτομα με διαβήτη τύπου 1 που έλαβαν το φάρμακο χρειάζονταν σημαντικά λιγότερη ινσουλίνη για θεραπεία», πρόσθεσε.
Τεράστια αλλαγή στον τρόπο διαχείρισης του διαβήτη τύπου 1
Η διαχείριση της δια βίου αυτοάνοσης νόσου είναι απίστευτα δύσκολη για όσους έχουν διαγνωστεί και τις οικογένειές τους, απαιτώντας σχολαστική παρακολούθηση της γλυκόζης και χορήγηση ινσουλίνης μέρα και νύχτα για να παραμείνουν στη ζωή.
Μέχρι την ανακάλυψη της ινσουλίνης πριν από περισσότερα από 100 χρόνια, ο διαβήτης τύπου 1 ήταν μια θανατηφόρα κατάσταση. Παρά τον σωτήριο ρόλο της ινσουλίνης, η ίδια η θεραπεία είναι δυνητικά επικίνδυνη εάν χορηγηθεί πάρα πολύ ή πολύ λίγη και η κατάσταση εξακολουθεί να συνοδεύεται από μακροχρόνιες επιπλοκές, όπως καρδιακή προσβολή και εγκεφαλικό, διαταραχή της όρασης, νεφρική νόσο και νευρική βλάβη.
«Είμαστε πολύ αισιόδοξοι ότι αυτή η θεραπεία θα γίνει κλινικά διαθέσιμη. Αυτό θα ήταν μια τεράστια αλλαγή στον τρόπο διαχείρισης του διαβήτη τύπου 1 και πιστεύουμε ότι δείχνει υποσχέσεις για μια θεμελιώδη βελτίωση στην ικανότητα ελέγχου του διαβήτη τύπου 1», δήλωσε η καθηγήτρια Helen Thomas, επικεφαλής στη δοκιμή.
Πώς διεξήχθη η μελέτη για τη μπαρισιτινίμπη και τον διαβήτη τύπου 1
Η τυχαιοποιημένη, διπλά τυφλή, ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο δοκιμή του φαρμάκου μπαρισιτινίμπη παρακολούθησε την παραγωγή γλυκόζης και ινσουλίνης στο αίμα 91 συμμετεχόντων κατά τη διάρκεια ενός έτους. Από αυτούς, στους 60 χορηγήθηκε μπαρισιτινίμπη και στους 31 χορηγήθηκε εικονικό φάρμακο. Όλοι οι συμμετέχοντες στη δοκιμή ήταν ηλικίας μεταξύ 10 ετών και 30 ετών και ξεκίνησαν τη δοκιμή εντός 100 ημερών από τη διάγνωση του διαβήτη τύπου 1.
Οι συμμετέχοντες συνέχισαν τη συνταγογραφούμενη ινσουλινοθεραπεία καθ’ όλη τη διάρκεια της μελέτης. Οι ερευνητές παρακολούθησαν τη συνολική ημερήσια δόση ινσουλίνης των συμμετεχόντων, την ποσότητα ινσουλίνης που παράγεται ενδογενώς (από το δικό τους πάγκρεας), τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα τους και τα επίπεδα HbA1C τους. Η HbA1c (γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη) είναι ένα μέτρο των μέσων επιπέδων γλυκόζης (σακχάρου) στο αίμα για τους τελευταίους δύο έως τρεις μήνες.
Η μπαρισιτινίμπη μπλοκάρει ένα ένζυμο που συνήθως βοηθά στη μετάδοση σημάτων που ρυθμίζουν το ανοσοποιητικό σύστημα και τη φλεγμονή. Το φάρμακο συνταγογραφείται επί του παρόντος για τη θεραπεία της ρευματοειδούς αρθρίτιδας, που είναι μια άλλη αυτοάνοση ασθένεια.
Θεωρείται ότι το φάρμακο μειώνει παρόμοια την ανοσολογική απόκριση που δημιουργείται ενάντια στα κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη σε άτομα με πρόσφατα διαγνωσμένο διαβήτη τύπου 1, καθυστερώντας έτσι την έναρξη των συμπτωμάτων της νόσου, βελτιώνοντας τον έλεγχο της γλυκόζης και μειώνοντας την πιθανότητα επιβλαβών μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στην υγεία.
