5 «γυναικείες» ασθένειες που αφορούν τους άντρες

Η κατάθλιψη στην ήπια μορφή της είναι αλήθεια ότι παρουσιάζεται πολύ συχνότερα στο γυναικείο φύλο. Όμως, οι ειδικοί επισημαίνουν ότι η κατάθλιψη είναι συχνή και στους άνδρες, με τη διαφορά ότι πολλές φορές στην περίπτωσή τους είναι συγκαλυμμένη κάτω από εκδηλώσεις υπερβολικής επιθετικότητας, οργής και συχνών ξεσπασμάτων θυμού. Με άλλα λόγια, τα συμπτώματα με τα οποία εκδηλώνεται διαφέρουν ανάμεσα στα δύο φύλα. Επίσης, οι ειδικοί τονίζουν ότι η κατάθλιψη είναι μεν συχνότερη στις γυναίκες, αλλά την ίδια στιγμή στους άνδρες υποδιαγιγνώσκεται, καθώς οι τελευταίοι σπανίως ζητούν βοήθεια και συχνά προσπαθούν να αυτοθεραπευτούν καταφεύγοντας σε μέσα όπως το αλκοόλ. Μία ακόμη θλιβερή πρωτιά που έχουν οι άνδρες με σοβαρή κατάθλιψη αφορά τις αυτοκτονίες. Είναι διαπιστωμένο ότι το 50-70% όσων επιχειρούν την αυτοχειρία πάσχουν από κατάθλιψη. Αυτό που επίσης είναι διαπιστωμένο είναι ότι αν και οι γυναίκες κάνουν περισσότερες απόπειρες αυτοκτονίας, τελικά πιο πολλοί άνδρες χάνονται επειδή επιλέγουν πιο δραστικά μέσα.

Το παράπονο για τον πονοκέφαλο ακούγεται συχνότερα από τα γυναικεία χείλη, αλλά υπάρχει ένας τύπος πονοκεφάλου, η αθροιστική κεφαλαλγία, που ταλαιπωρεί τους άνδρες με πενταπλάσια συχνότητα σε σχέση με τις γυναίκες και θεωρείται κατεξοχήν ανδρικός. Εκδηλώνεται με οξύ πόνο, συνήθως στο ένα ή και τα δύο μάτια, και μπορεί να διαρκέσει από 30΄ έως 2 ώρες, ενώ οι κρίσεις επαναλαμβάνονται και μπορεί να φτάσουν και τις εφτά μέσα στην ημέρα. Το κάπνισμα και το αλκοόλ θεωρούνται επιβαρυντικοί παράγοντες για την εκδήλωση της αθροιστικής κεφαλαλγίας. Για την αντιμετώπισή της είναι απαραίτητο ο πάσχων να απευθυνθεί σε έναν ειδικό προκειμένου να μην πέσει στην παγίδα της κατάχρησης παυσίπονων.

Οι γυναίκες αντιμετωπίζουν συχνότερα το πρόβλημα της οστεοπόρωσης, αλλά τα στατιστικά αποκαλύπτουν ότι ένας στους πέντε άνδρες άνω των 50 ετών κινδυνεύει από σοβαρό οστεοπορωτικό κάταγμα. Στο ζήτημα της συγκεκριμένης νόσου οι άνδρες έχουν μία ακόμη θλιβερή πρωτιά: δεν ανακάμπτουν εύκολα μετά από ένα κάταγμα ισχίου, με αποτέλεσμα τα ποσοστά θνησιμότητας 6 μήνες μετά το κάταγμα να είναι 2 φορές υψηλότερα στους άνδρες συγκριτικά με τις γυναίκες. Στους παράγοντες κινδύνου για τη νόσο συγκαταλέγονται η ηλικία, τα χαμηλά επίπεδα τεστοστερόνης (π.χ. σε περιπτώσεις ορμονοθεραπείας), η κατάχρηση αλκοόλ, το κάπνισμα, οι σοβαρές γαστρεντερικές παθήσεις και η χρήση στεροειδών φαρμάκων.

Έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε νεαρά κορίτσια να πέφτουν στα δίχτυα της ανορεξίας, αλλά όπως εξηγούν οι ειδικοί πλέον και οι άνδρες υφίστανται μεγάλη πίεση να έχουν αδύνατο σώμα, με αποτέλεσμα να πέφτουν θύματα των προτύπων των ισχνών ανδρικών σωμάτων που προβάλλονται από τα Μέσα, γεγονός που τους οδηγεί στην παγίδα των διατροφικών διαταραχών, όπως είναι π.χ. η ανορεξία. Μάλιστα, σε πρόσφατη έρευνα του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης τονίζεται ότι πλέον οι άνδρες με διατροφικές διαταραχές αποτελούν το 25% του συνόλου των περιστατικών, αλλά πολλές φορές το πρόβλημα υποδιαγιγνώσκεται, επειδή τείνει να επικρατεί η αντίληψη ότι η ανορεξία αποτελεί γυναικείο πρόβλημα.

Δυστυχώς, αφορά και τους άνδρες. Σε πολύ μικρότερο βαθμό, βέβαια, συγκριτικά με τις γυναίκες -ο κίνδυνος για τις οποίες είναι 100 φορές υψηλότερος-, αλλά δεν μένουν αλώβητοι από αυτήν τη νόσο, η οποία δεν έχει μελετηθεί στη δική τους περίπτωση λόγω της σπανιότητάς της, με αποτέλεσμα τα θεραπευτικά πρωτόκολλα που ακολουθούνται να βασίζονται στις παρατηρήσεις που γίνονται σε γυναίκες ασθενείς. Στην περίπτωση των ανδρών, στους παράγοντες κινδύνου ανήκουν μεταξύ άλλων η προχωρημένη ηλικία, οι ορμονικές διαταραχές, η ύπαρξη μεταλλαγμένων γονιδίων (BRCA1, BRCA2) και το βεβαρημένο οικογενειακό ιστορικό. Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι ακριβώς λόγω της σπανιότητας της νόσου πολύ συχνά παρατηρείται καθυστέρηση στην προσέλευση του άνδρα στον γιατρό, με αποτέλεσμα να επηρεάζεται αρνητικά η πρόγνωση του ασθενούς. Γι’ αυτό και τυχόν ανωμαλίες στην περιοχή του στήθους θα πρέπει να οδηγούν άμεσα στον γιατρό.