Η ακράτεια εντέρου, αν και λιγότερο συζητημένη από την ακράτεια ούρων, αποτελεί ένα σοβαρό και συχνά εξαιρετικά ψυχοφθόρο πρόβλημα που επηρεάζει χιλιάδες γυναίκες. Πρόκειται για την αδυναμία ελέγχου των κενώσεων, με αποτέλεσμα ακούσια απώλεια αερίων ή κοπράνων, που συχνά συνοδεύεται από ντροπή, κοινωνική απομόνωση και σημαντική μείωση της ποιότητας ζωής.
Τα αίτια ποικίλλουν και σχετίζονται κυρίως με αλλαγές που συμβαίνουν στο γυναικείο σώμα. Οι τοκετοί, ιδιαίτερα οι δύσκολοι ή παρατεταμένοι, μπορεί να προκαλέσουν τραυματισμούς στους μύες του πυελικού εδάφους ή βλάβες στα νεύρα που ελέγχουν τον πρωκτικό σφιγκτήρα. Η εμμηνόπαυση, με τη μείωση των οιστρογόνων, επιδεινώνει την ελαστικότητα των ιστών, ενώ παράγοντες όπως οι χρόνιες γαστρεντερικές παθήσεις, οι επεμβάσεις στην περιοχή και η προχωρημένη ηλικία αυξάνουν τον κίνδυνο.
Παρά το γεγονός ότι πρόκειται για ένα πρόβλημα με σοβαρές συνέπειες στην καθημερινότητα, πολλές γυναίκες διστάζουν να μιλήσουν γι’ αυτό, ακόμα και στον γιατρό τους. Η σιωπή, όμως, οδηγεί σε χρόνια ταλαιπωρία και ψυχολογική επιβάρυνση, ενώ η λύση συχνά είναι πιο κοντά απ’ όσο πιστεύεται.
Οι σύγχρονες θεραπείες περιλαμβάνουν αρχικά συντηρητικές παρεμβάσεις, όπως ασκήσεις ενδυνάμωσης του πυελικού εδάφους (ασκήσεις Kegel), αλλαγές στη διατροφή για βελτίωση της σύστασης των κοπράνων, καθώς και φαρμακευτική αγωγή όπου χρειάζεται. Σε περιπτώσεις που τα μέτρα αυτά δεν επαρκούν, υπάρχουν πιο εξειδικευμένες λύσεις, όπως βιοανάδραση (biofeedback), ενέσιμες θεραπείες για ενίσχυση του σφιγκτήρα ή ακόμη και χειρουργικές επεμβάσεις αποκατάστασης.
Η ενημέρωση και η αποδόμηση του ταμπού γύρω από την ακράτεια εντέρου είναι κρίσιμες. Η έγκαιρη αναζήτηση ιατρικής βοήθειας όχι μόνο μειώνει τα συμπτώματα, αλλά επαναφέρει στις γυναίκες την αυτοπεποίθηση και την κοινωνική τους ζωή.
Η ακράτεια εντέρου δεν είναι «ντροπή», αλλά ένα ιατρικό ζήτημα με λύσεις. Και όσο πιο γρήγορα αναγνωριστεί και αντιμετωπιστεί, τόσο πιο άμεσα μπορεί να ανακουφίσει το «σιωπηλό» βασανιστήριο που κρύβουν πολλές γυναίκες.
