Πολλοί άνθρωποι πάσχουν από βουλιμία, με το πρόβλημα συχνά να αρχίζει κατά την εφηβεία. Εκατομμύρια άτομα παγκοσμίως ζουν με αυτή την κατάσταση, η οποία συνδέεται στενά με την ψυχολογική τους κατάσταση.
Για παράδειγμα, όταν αισθάνονται κουρασμένοι, θυμωμένοι ή λυπημένοι, στρέφονται στο φαγητό ως διέξοδο. Καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες φαγητού, κυρίως γλυκά. Αρχικά νιώθουν καλύτερα, αλλά σύντομα ακολουθούν οι τύψεις. Η αύξηση του βάρους γίνεται εφιάλτης.
Η ανορεξία είναι επίσης ένας μεγάλος – και μερικές φορές θανατηφόρος – εφιάλτης. Αυτή η διατροφική διαταραχή μπορεί να οδηγήσει στον θάνατο, καθώς η συνεχιζόμενη πείνα προκαλεί ατροφία των οργάνων. Μία στις 10 γυναίκες με ανορεξία υποφέρει επίσης από κατάθλιψη.
Ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες που προκαλούν τη βουλιμία και την ανορεξία στα νέα κορίτσια, είναι η πίεση της κοινωνίας. Η πίεση που τους ασκείται από το περιβάλλον στο σχολείο να είναι λεπτές, τις οδηγεί σε αυστηρές δίαιτες. Όποιος όμως είναι ψυχολογικά καλά, τότε δεν αντιμετωπίζει τον κίνδυνο διατροφικών ασθενειών, καθώς η αυτοεκτίμηση των ανορεξικών και των βουλιμικών γυναικών, είναι χαμηλή.
Η βουλιμία μπορεί να αντιμετωπιστεί με φαρμακευτική αγωγή, προκειμένου να αναπληρωθεί η έλλειψη σεροτονίνης. Πρόκειται για την ορμόνη εκείνη, η οποία δημιουργεί ευφορία στο σώμα. Χαμηλά επίπεδα της σεροτονίνης έχουν ως αποτέλεσμα την εμφάνιση κατάθλιψης. Τα αντικαταθλιπτικά βοηθούν τη βελτίωση της ψυχολογικής διάθεσης των ασθενών. Οι γυναίκες που έχουν αρνητική εικόνα για τον εαυτό τους, μαθαίνουν στην αρχή να αντιμετωπίζουν ουδέτερα το σώμα τους και στη συνέχεια να το αγαπούν.
Οι γυναίκες που πάσχουν από ανορεξία, θα πρέπει να παίρνουν συγκεκριμένο αριθμό θερμίδων την ημέρα, προκειμένου να αυξήσουν το βάρος τους, το λιγότερο ανά εβδομάδα κατά 500 γραμμάρια. Πρέπει να μάθουν να μην είναι τόσο αυστηρές με τον εαυτό τους ως προς τη διατροφή τους. Εκείνες που πάσχουν από βουλιμία, μαθαίνουν να ελέγχουν πόσο τρώνε. Ο στόχος για όλες είναι να τρώνε με ευχαρίστηση. Και οι μεν και οι δε, θα πρέπει να μάθουν να διαχειρίζονται τα προβλήματα τους και όχι να τα αντιμετωπίζουν με υπερβολικό φαγητό ή με πείνα.
Μία σωστή θεραπεία μπορεί να διαρκέσει χρόνια. Τα αποτελέσματά της δεν είναι πάντοτε πετυχημένα για τον ασθενή. Στατιστικές δείχνουν, ότι τα ποσοστά ίασης ενός ασθενούς που πάσχει από ανορεξία ή βουλιμία είναι 30 %.