Ο εγκέφαλος λειτουργεί όπως ένας μυς που χρειάζεται προπόνηση, και η εκμάθηση μουσικής αποτελεί μια εξαιρετική μορφή «άσκησης», σύμφωνα με Βρετανούς ερευνητές. Μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο International Journal of Geriatric Psychiatry υποστηρίζει ότι η μουσική εκπαίδευση μπορεί να συμβάλει στη διατήρηση της καλής μνήμης και της ικανότητας επίλυσης σύνθετων προβλημάτων.
Οι επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Έξετερ μελέτησαν 1.100 άτομα ηλικίας άνω των 40 ετών, εξετάζοντας την έκθεσή τους στη μουσική κατά τη διάρκεια της ζωής τους, παράλληλα με τα αποτελέσματα γνωστικών τεστ, για να αξιολογήσουν την επίδραση της μουσικής στη διατήρηση των νοητικών λειτουργιών σε μεγαλύτερη ηλικία.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι εκείνοι που είχαν ασχοληθεί με τη μουσική είχαν καλύτερες επιδόσεις σε διάφορες γνωστικές λειτουργίες σε σύγκριση με όσους δεν είχαν ασχοληθεί ποτέ. Αυτό το γεγονός μπορεί να οφείλεται στις «πολλαπλές γνωστικές προκλήσεις» που προσφέρει η ενασχόληση με ένα μουσικό όργανο. Επιπλέον, όσοι συνέχισαν να παίζουν μουσική καθώς μεγάλωναν αποκόμισαν ακόμα μεγαλύτερα οφέλη.
Η εκμάθηση ενός μουσικού οργάνου όπως το πιάνο ή τα πνευστά φάνηκε να είναι ιδιαίτερα ευεργετική, ενώ οι άνθρωποι που «διάβαζαν» τακτικά μουσική είχαν καλύτερη αριθμητική μνήμη.
Οφέλη παρατηρήθηκαν και με το τραγούδι, γεγονός που μπορεί να οφείλεται εν μέρει στις κοινωνικές πτυχές της συμμετοχής σε μια χορωδία, εξηγεί η ερευνητική ομάδα.
«Αν και χρειάζονται περισσότερες έρευνες για να διερευνηθεί αυτή η σχέση, τα ευρήματά μας δείχνουν ότι η προώθηση της μουσικής εκπαίδευσης θα αποτελούσε πολύτιμο μέρος των πρωτοβουλιών δημόσιας υγείας για την ανάδειξη ενός προστατευτικού τρόπου ζωής για την υγεία του εγκεφάλου, όπως και η ενθάρρυνση των ηλικιωμένων να ασχοληθούν με τη μουσική σε μεγαλύτερη ηλικία»», αναφέρουν οι συγγραφείς της μελέτης.
Πιο… πλαστικός ο εγκέφαλος των μουσικών
Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει πως οι επαγγελματίες μουσικοί έχουν αυξημένο όγκο φαιάς ουσίας – η οποία διαβιβάζει τις πληροφορίες μέσα στον εγκέφαλο, σε περιοχές οι οποίες σχετίζονται με τον κινητικό έλεγχο και την ακουστική και οπτικο-χωρική επεξεργασία.
Οι μουσικοί που άρχισαν να εκπαιδεύονται πριν από τα επτά έχουν, επίσης, παχύτερο μεσολόβιο – το σώμα νευρικών ινών που διοχετεύει πληροφορίες ανάμεσα στα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου.
Αυτές οι δομικές μεταβολές έχει αποδειχθεί ότι σχετίζονται με την ανάπτυξη της μουσικής δεξιότητας.
Ερευνητές του Πανεπιστημίου Μπόχουμ της Γερμανίας βρήκαν ότι οι επαγγελματίες πιανίστες ήταν πολύ καλύτεροι από ό,τι οι μη μουσικοί σε ένα βασικό τεστ χωρικής οξύτητας – της ικανότητας να ξεχωρίζουν δύο σημεία που βρίσκονται πολύ κοντά μεταξύ τους.
Μάλιστα, βελτιώνονταν πιο γρήγορα με την εξάσκηση. Αυτό υποδηλώνει ότι ο εγκέφαλος των μουσικών είναι πιο πλαστικός.
Η πλαστικότητα του εγκεφάλου αναφέρεται στην ικανότητα αυτού να αλλάζει κατά τη διάρκεια της ζωής μας.
Οι αλλαγές που σχετίζονται με τη μάθηση συμβαίνουν κυρίως στους συνδέσμους που υπάρχουν μεταξύ των νευρώνων.
