Τα τατουάζ αποτελούν πλέον μια ευρέως αποδεκτή μορφή έκφρασης, ωστόσο πρόσφατες επιστημονικές μελέτες αναδεικνύουν πιθανούς κινδύνους για την υγεία που συνδέονται με τη διαδικασία και, κυρίως, με τα υλικά που χρησιμοποιούνται. Ένα από τα πιο ανησυχητικά ευρήματα είναι ότι μικροσκοπικά σωματίδια χρωστικής που περιέχονται στο μελάνι των τατουάζ μπορούν να ταξιδέψουν μέσω του σώματος και να καταλήξουν στους λεμφαδένες.
Οι λεμφαδένες είναι μέρος του ανοσοποιητικού συστήματος και λειτουργούν ως φίλτρα, παγιδεύοντας ουσίες που θα μπορούσαν να είναι επιβλαβείς για τον οργανισμό. Όταν εισέρχεται το μελάνι στο δέρμα με τη βελόνα, το σώμα αναγνωρίζει ορισμένα στοιχεία του ως ξένα. Τα κύτταρα του ανοσοποιητικού τα εντοπίζουν και προσπαθούν να τα απομακρύνουν. Έτσι, μικροσκοπικά σωματίδια –ιδίως νανοσωματίδια τιτανίου, νικελίου, χρωμίου και άλλων μετάλλων που περιέχονται σε ορισμένα χρώματα– μπορούν να μεταφερθούν μέσω του λεμφικού συστήματος.
Έρευνες έχουν δείξει πως αυτά τα σωματίδια, ιδίως από τα λευκά, πράσινα και μπλε μελάνια, εντοπίζονται συχνά στους λεμφαδένες κοντά στην περιοχή του τατουάζ, προκαλώντας ενδεχομένως φλεγμονές ή χρόνια διόγκωση. Αν και δεν έχει αποδειχθεί άμεση σύνδεση με σοβαρές ασθένειες, οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι η μακροχρόνια παρουσία βαρέων μετάλλων στο λεμφικό σύστημα είναι λόγος για περαιτέρω διερεύνηση.
Η Ε.Ε. έχει ήδη αρχίσει να θέτει περιορισμούς σε συγκεκριμένα χρωστικά συστατικά που θεωρούνται δυνητικά επικίνδυνα. Παρόλα αυτά, πολλά από τα μελάνια που κυκλοφορούν παγκοσμίως δεν υπόκεινται σε αυστηρή ρύθμιση.
Όσοι σκέφτονται να κάνουν τατουάζ καλό είναι να ενημερώνονται για την προέλευση του μελανιού και να επιλέγουν καλλιτέχνες που χρησιμοποιούν πιστοποιημένα, ασφαλή προϊόντα. Η τέχνη του τατουάζ δεν παύει να είναι μορφή έκφρασης, αλλά και ζήτημα υγείας.
