Η νόσος Πάρκινσον είναι μια εκφυλιστική νευρολογική πάθηση που επηρεάζει την κινητικότητα, την ισορροπία και σε προχωρημένα στάδια, τη γνωστική λειτουργία. Πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι οι άνθρωποι με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 αντιμετωπίζουν σημαντικά αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης της νόσου Πάρκινσον, σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό.
Τι δείχνει η επιστήμη
Μια μεγάλη μελέτη από το Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Neurology κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα άτομα με διαβήτη τύπου 2 έχουν 32% μεγαλύτερο κίνδυνο να εμφανίσουν Πάρκινσον. Ο κίνδυνος μάλιστα φαίνεται ακόμα υψηλότερος σε νεότερους διαβητικούς ή σε όσους έχουν κακή ρύθμιση του σακχάρου.
Η σύνδεση φαίνεται να εδράζεται στη χρόνια φλεγμονή, την ινσουλινοαντίσταση και την οξειδωτική βλάβη που προκαλεί ο διαβήτης στον εγκέφαλο. Αυτοί οι παράγοντες επιταχύνουν τη νευρωνική φθορά, ειδικά στις περιοχές που σχετίζονται με την παραγωγή ντοπαμίνης — μιας ουσίας που μειώνεται δραματικά στους ασθενείς με Πάρκινσον.
Έναρξη, συμπτώματα και πρόληψη
Η νόσος Πάρκινσον ξεκινά συχνά με τρέμουλο στα άκρα, δυσκαμψία και επιβράδυνση κινήσεων. Στους διαβητικούς, αυτά τα συμπτώματα μπορεί να παραγνωριστούν ή να αποδοθούν λανθασμένα σε περιφερική νευροπάθεια.
Η καλή ρύθμιση του σακχάρου, η συστηματική άσκηση και η μεσογειακή διατροφή έχουν συνδεθεί με μικρότερο κίνδυνο εμφάνισης νευροεκφυλιστικών νοσημάτων. Παράλληλα, ερευνητές εξετάζουν φάρμακα του διαβήτη (όπως οι GLP-1 αγωνιστές) για πιθανή νευροπροστατευτική δράση.
Συμπέρασμα
Οι διαβητικοί πρέπει να γνωρίζουν πως ο διαβήτης δεν επηρεάζει μόνο την καρδιά και τα αγγεία, αλλά και τον εγκέφαλο. Η έγκαιρη διάγνωση, η σωστή θεραπεία και η γενική πρόληψη μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο νόσου Πάρκινσον και να βελτιώσουν τη μακροπρόθεσμη ποιότητα ζωής.
