Η παχυσαρκία αποτελεί κοινό παρονομαστή του διαβήτη τύπου 2 και, ως αποτέλεσμα, και οι δύο καταστάσεις μπορούν να διαταράξουν τους μεταβολικούς ρυθμούς του οργανισμού, οπότε οι ερευνητές ήθελαν να διερευνήσουν εάν ο χρονικός προγραμματισμός της άσκησης θα μπορούσε να βοηθήσει στην αντιμετώπιση ορισμένων ανισορροπιών.
Για την παρατήρηση, οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε τέσσερις ομάδες με βάση το πότε συνήθως γυμνάζονται: στη μια ομάδα ήταν όσοι γυμνάζονταν με μη αερόβια μέτρια έως έντονη δραστηριότητα διάρκειας μεγαλύτερης των τριών λεπτών κατά μέσο όρο την ημέρα για μια φορά, στη δεύτερη όσοι ασκούνταν το πρωί (από τις 6πμ μέχρι το μεσημέρι), στην τρίτη οι αθλούμενοι του απογεύματος (από το μεσημέρι μέχρι τις 6μμ) και στην τέταρτη οι βραδινοί (από τις 6μμ μέχρι τα μεσάνυχτα).
Κατά τη διάρκεια της περιόδου παρακολούθησης, οι ερευνητές εξέτασαν τους θανάτους από οποιαδήποτε αιτία, καθώς και τις νέες διαγνώσεις καρδιαγγειακών παθήσεων (όπως καρδιακή προσβολή και εγκεφαλικό επεισόδιο) και άλλων μικροαγγειακών παθήσεων που σχετίζονται με τον διαβήτη, όπως νεφροπάθεια, νευρική βλάβη και προβλήματα όρασης.
Πιο κερδισμένοι οι βραδινοί τύποι
Τα αποτελέσματα ανέδειξαν ένα εμφανές μοτίβο: όσοι επέλεγαν το βράδυ για να γυμναστούν παρουσίασαν καλύτερη υγεία, και σε σύγκριση με όσους έκαναν πιο καθιστική ζωή είχαν:
- 61% χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου από οποιαδήποτε αιτία
- 36% χαμηλότερο κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου
- 24% χαμηλότερο κίνδυνο μικροαγγειακής νόσου.
- Από την άλλη, ενώ και η πρωινή και μεσημεριανή άσκηση προσέφεραν κάποια οφέλη για την υγεία σε σύγκριση με την καθιστική ζωή, τα αποτελέσματα δεν ήταν τόσο ισχυρά όσο με τη βραδινή δραστηριότητα. Όσον αφορά την ολική θνησιμότητα, οι πρωινοί ασκούμενοι είχαν 33% χαμηλότερο κίνδυνο, ενώ οι απογευματινοί διέτρεχαν 40% χαμηλότερο κίνδυνο σε σύγκριση με την ομάδα που έκανε καθιστική ζωή. Συνεπώς, ο μετριασμός του κινδύνου είναι σημαντικός, αλλά όχι τόσο εντυπωσιακός όσο με τη βραδινή άσκηση. Το ίδιο μοτίβο, μάλιστα, επαναλήφθηκε και από τη μελέτη περίπου 3.000 συμμετεχόντων με διαβήτη τύπου 2, με ακόμα πιο εντυπωσιακά αποτελέσματα.
Ομοίως, για τις καρδιαγγειακές παθήσεις, η πρωινή δραστηριότητα συνδέθηκε με μείωση του κινδύνου κατά 17% και η απογευματινή με μείωση κατά 16% – περίπου το ήμισυ του αντίκτυπου της βραδινής άσκησης. Όσον αφορά τις μικροαγγειακές παθήσεις, το όφελος ήταν πιο ομοιόμορφα κατανεμημένο στα χρονικά διαστήματα, με 21% χαμηλότερο κίνδυνο για το πρωί, 16% για το απόγευμα και 24% για το βράδυ.
Συνολικά, ενδιαφέρον έχει και το συμπέρασμα ότι η συχνότητα της κίνησης είχε μεγαλύτερη σημασία από για την υγεία από ό,τι η συνολική διάρκεια.
Πού οφείλονται αυτά τα αποτελέσματα;
Όπως εξηγούν οι ερευνητές, κατά τις βραδινές ώρες, οι τιμές του σακχάρου τείνουν να ανεβαίνουν περισσότερο. Επομένως, η άσκηση λειτουργεί σαν αντίδοτο, βοηθώντας τη μεταφορά αυτής της περίσσειας γλυκόζης από την κυκλοφορία του αίματος στους μυς. Η αντιμετώπιση του υψηλού σακχάρου στο αίμα με αυτόν τον τρόπο, μπορεί να αποτρέψει μεγαλύτερη βλάβη με την πάροδο του χρόνου.
