Η ουρική αρθρίτιδα αποτελεί την πιο συχνή φλεγμονώδη πάθηση των αρθρώσεων, προκαλούμενη από την αδυναμία του οργανισμού να ρυθμίσει τα επίπεδα παραγωγής ή αποβολής ουρικού οξέος.
Το ουρικό οξύ είναι το τελικό προϊόν μεταβολισμού πουρινών, πρωτεϊνών που υπάρχουν σε διάφορες τροφές. Η ανεπαρκής ρύθμιση αυτών των επιπέδων οδηγεί στην υπερουριχαιμία, όπου τα υψηλά επίπεδα ουρικού οξέος προκαλούν την εναπόθεση κρυστάλλων ουρικού μονονατρίου στις αρθρώσεις και τους περιβάλλοντες ιστούς, οδηγώντας σε φλεγμονή και την εμφάνιση ουρικής αρθρίτιδας.
Ένα μεγάλο ποσοστό των ατόμων με υπερουριχαιμία δεν θα εκδηλώσουν ουρική αρθρίτιδα, ενώ ένα ποσοστό 10-15% θα την εκδηλώσουν κάποια στιγμή.
Ο χρόνος κατά τον οποίο θα συμβεί αυτό δεν είναι προσδιορισμένος, ούτε ο λόγος για τον οποίο η πλειονότητα των ατόμων με υπερουριχαιμία δεν εκδηλώνουν τη νόσο.
Παράγοντες όπως οι συχνοί μικροτραυματισμοί της άρθρωσης, η μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ, η πλούσια σε πουρίνες διατροφή και η λήψη κάποιων φαρμάκων (ασπιρίνη, διουρητικά, αλλοπουρινόλη) ευνοούν την εμφάνισή της.
Ποια άτομα προσβάλλει η νόσος;
Ποιες αρθρώσεις προσβάλλει;
Στα κάτω άκρα, εκτός από την πρώτη μεταταρσιοφαλαγγική άρθρωση (το μεγάλο δάκτυλο του ποδιού), προσβάλλονται:
- οι ταρσοί
- οι ποδοκνημικές αρθρώσεις
- τα γόνατα
- στα άνω άκρα οι καρποί
- οι αγκώνες
- και τα δάκτυλα των χεριών.
Συμπτώματα
H ουρική αρθρίτιδα εμφανίζει όλα τα συμπτώματά της οξείας φλεγμονής:
- Πόνο, που μπορεί να είναι από μέτριας έντασης έως πολύ ισχυρός, οξύς και έντονος. Υπάρχουν ασθενείς που λόγω του πόνου δεν αντέχουν ούτε το βάρος του σκεπάσματος πάνω στην πάσχουσα άρθρωση.
- Πρήξιμο της/των προσβεβλημένων αρθρώσεων.
- Θερμότητα και ερυθρότητα.
- Περιορισμό της κινητικότητας της/των πασχουσών αρθρώσεων.
Τα συμπτώματα αυτά διαρκούν έως και 2 εβδομάδες και στη συνέχεια υποχωρούν ακόμα και χωρίς κάποια θεραπευτική αγωγή. Όμως, μετά από κάποιες εβδομάδες, μήνες ή και χρόνια, η φλεγμονή επανεμφανίζεται στην ίδια άρθρωση αλλά και σε άλλες.
Eάν αυτό το μοτίβο εξάρσεων υφέσεων δεν αντιμετωπιστεί με την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή, μετά την πάροδο ενός χρονικού διαστήματος περίπου 10 ετών, η οξεία ουρική αρθρίτιδα από υποτροπιάζουσα μεταπίπτει σε χρόνια και χωρίς την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή, οδηγεί σε μόνιμη παραμόρφωση και καταστροφή των πασχουσών αρθρώσεων, αλλά και σε νεφρικά προβλήματα όπως η λιθίαση και η νεφρική ανεπάρκεια, σε καρδιαγγειακά προβλήματα όπως η αρτηριακή υπέρταση και να συνδυάζονται με υπερλιπιδαιμία (αυξημένη χοληστερόλη και τριγλυκερίδια).
Συνήθως τα άτομα με ουρική αρθρίτιδα είναι παχύσαρκα και πάσχουν από το λεγόμενο μεταβολικό σύνδρομο.
