Για τους περισσότερους από εμάς, ο ύπνος αντιπροσωπεύει την ιδανική στιγμή ξεκούρασης – μια περίοδο κατά την οποία το σώμα και το μυαλό μας αναπαύονται για πολλές ώρες. Ωστόσο, δεν είναι απλά μια συνήθεια, αλλά μια κρίσιμη λειτουργία του οργανισμού που επιτρέπει την αποθήκευση ενέργειας και τη ρύθμιση του ορμονικού συστήματος, μεταξύ άλλων.
Η Ελληνική Ενδοκρινολογική Εταιρεία προτείνει τουλάχιστον 6-7 ώρες συνεχούς ύπνου για να διασφαλιστεί ότι η ποιότητα και η επάρκεια του ύπνου είναι ικανοποιητικές.
Στη σύγχρονη εποχή, ωστόσο, διάφοροι παράγοντες – όπως οι καθημερινές υποχρεώσεις, το άγχος και οι κακές συνήθειες – συχνά διαταράσσουν την ποιότητα του ύπνου μας, με συνέπεια να βλάπτουν την υγεία μας.
Ολοι ζούμε με βάση τους κιρκάδιους (24ωρους δηλαδή) ρυθμούς, οι οποίοι αποτελούν ένα εσωτερικό «ρολόι» που ρυθμίζει όλες τις σωματικές λειτουργίες, από την αρτηριακή πίεση και τις κινήσεις του εντέρου μέχρι τον μεταβολισμό και βέβαια τον ίδιο τον κύκλο ύπνου – εγρήγορσης, εξηγεί η κ. Ανδρομάχη Βρυωνίδου-Μπομποτά, πρόεδρος της Εταιρείας και διευθύντρια του Τμήματος Ενδοκρινολογίας & Μεταβολισμού-Διαβητολογικό Κέντρο στο Νοσοκομείο Κοργιαλένειο-Μπενάκειο ΕΕΣ.
Ο «κεντρικός διακόπτης» του «ρολογιού» αυτού βρίσκεται στον υποθάλαμο του εγκεφάλου, ο οποίος αντιλαμβάνεται τον χρόνο με βάση τον φυσικό φωτισμό (από τον αμφιβληστροειδή χιτώνα του ματιού μας).
Το υπόλοιπο σώμα συγχρονίζεται με αυτό τον «διακόπτη» μέσω της παραγωγής νευρικών και ορμονικών μηνυμάτων, η οποία αυξομειώνεται στη διάρκεια της ημέρας και της νύχτας.
Τι συμβαίνει όταν νυστάζουμε;
Στη διάρκεια της ημέρας, π.χ., το φως του ήλιου παρεμποδίζει την παραγωγή μελατονίνης από την επίφυση του εγκεφάλου και διεγείρει την παραγωγή αδενοσίνης στα τμήματά του που ελέγχουν την εγρήγορση.
Η μελατονίνη είναι η ορμόνη που προάγει τον ύπνο, επομένως η καταστολή της μας βοηθά να μείνουμε ξύπνιοι.
Η αδενοσίνη είναι ένα πανίσχυρο μόριο που παράγεται ως υποπροϊόν της πέψης των τροφίμων. Τα επίπεδά της αυξάνονται σταδιακά στη διάρκεια της ημέρας, για να προκαλέσουν το βράδυ υπνηλία.
Καθώς πέφτει το σκοτάδι, αρχίζουν να αυξάνονται τα επίπεδα της μελατονίνης και σε συνδυασμό με την αδενοσίνη που έχει συσσωρευτεί στον εγκέφαλο, αρχίζουμε να νυστάζουμε.
Οταν αποκοιμηθούμε, η μεν μελατονίνη θα παραμείνει αυξημένη, η δε αδενοσίνη θα μειωθεί, αφού θα αυξάνονται και οι ώρες που θα μένουμε νηστικοί.
Κατά τον ύπνο ο οργανισμός δεν πέφτει σε αδράνεια
Το γεγονός ότι κοιμόμαστε, όμως, δεν σημαίνει πως ο οργανισμός πέφτει σε αδράνεια.
Αντιθέτως, «στη διάρκεια του ύπνου διαφοροποιείται η έκκριση πολλών ορμονών που ρυθμίζουν ζωτικές σωματικές λειτουργίες», λέει η κ. Μαρινέλλα Τζανέλα, γενική γραμματέας της Εταιρείας, διευθύντρια της Κλινικής Ενδοκρινολογίας & Μεταβολισμού του Νοσοκομείου Ευαγγελισμός.
