Το λίπος στην κοιλιά δεν αποτελεί μόνο αισθητικό ζήτημα, αλλά συνδέεται άμεσα με αυξημένο κίνδυνο καρδιαγγειακών νοσημάτων, διαβήτη τύπου 2 και ορμονικών διαταραχών. Το λεγόμενο σπλαχνικό λίπος, που συσσωρεύεται γύρω από τα εσωτερικά όργανα, θεωρείται το πιο επικίνδυνο. Η άσκηση παίζει καθοριστικό ρόλο στη μείωσή του και στη βελτίωση της συνολικής υγείας.
Καταρχάς, η σωματική δραστηριότητα αυξάνει την καύση θερμίδων και ενεργοποιεί τον μεταβολισμό. Όταν ασκούμαστε τακτικά, το σώμα χρησιμοποιεί το αποθηκευμένο λίπος ως πηγή ενέργειας, ιδιαίτερα μετά τα πρώτα λεπτά άσκησης. Αν και δεν υπάρχει «τοπική καύση» λίπους αποκλειστικά στην κοιλιά, η συνολική μείωση του σωματικού λίπους οδηγεί σταδιακά και στη μείωση του κοιλιακού λίπους.
Η αερόβια άσκηση, όπως το γρήγορο περπάτημα, το τρέξιμο, το ποδήλατο και το κολύμπι, έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα αποτελεσματική στην καταπολέμηση του σπλαχνικού λίπους. Μελέτες δείχνουν ότι 150–300 λεπτά μέτριας αερόβιας άσκησης την εβδομάδα μπορούν να μειώσουν σημαντικά την περίμετρο της μέσης. Ακόμη πιο αποτελεσματική θεωρείται η διαλειμματική προπόνηση υψηλής έντασης (HIIT), η οποία αυξάνει την καύση λίπους ακόμα και μετά το τέλος της προπόνησης.
Παράλληλα, η προπόνηση με αντιστάσεις συμβάλλει έμμεσα στη μείωση του κοιλιακού λίπους. Η αύξηση της μυϊκής μάζας ενισχύει τον βασικό μεταβολισμό, επιτρέποντας στο σώμα να καίει περισσότερες θερμίδες σε κατάσταση ηρεμίας. Αν και οι κοιλιακοί ασκήσεις ενδυναμώνουν τους μύες της περιοχής, δεν αρκούν από μόνες τους για την απώλεια λίπους.
Η άσκηση επηρεάζει επίσης τις ορμόνες που σχετίζονται με τη συσσώρευση λίπους στην κοιλιά. Μειώνει τα επίπεδα κορτιζόλης, της ορμόνης του στρες, η οποία ευνοεί την αποθήκευση λίπους στην κοιλιακή χώρα, και βελτιώνει την ευαισθησία στην ινσουλίνη.
Συμπερασματικά, ο συνδυασμός αερόβιας άσκησης, προπόνησης δύναμης και σταθερής συνέπειας αποτελεί τον πιο αποτελεσματικό τρόπο για τη μείωση του λίπους στην κοιλιά και τη βελτίωση της υγείας συνολικά.
