Ήταν 14 Μαΐου 1796, όταν ο Άγγλος γιατρός Έντουαρντ Τζένερ πραγματοποίησε τον πρώτο σύγχρονο εμβολιασμό, όπως αποδείχτηκε αργότερα, όταν έκανε ένεση σε ένα νεαρό αγόρι με πύον από φουσκάλες της πανώλης των αγελάδων (ή του ιού της εμβολίας) στα χέρια μιας γαλακτοκόμου. Αυτό τον ανοσοποίησε κατά της ευλογιάς και το όνομα του ιού δημιούργησε τον όρο «εμβόλιο».
Με την πρόοδο της επιστήμης τον 20ό αιώνα, η ανάπτυξη των εμβολίων επιταχύνθηκε, αλλά το τελευταίο μέρος του αιώνα γέννησε επίσης σκεπτικισμό και θεωρίες συνωμοσίας γύρω από τα εμβόλια.
Ενώ η ασθένεια στην οποία στόχευε το πρώτο σύγχρονο εμβόλιο, η ευλογιά, έχει εξαλειφθεί με επιτυχία, αυτό το κατόρθωμα δεν έχει επιτευχθεί ακόμη με την πολιομυελίτιδα και τη φυματίωση.
Όπως δείχνει το παρακάτω διάγραμμα της Statista, μία από τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις στην ανάπτυξη εμβολίων συνέβη μόλις πριν από τρία χρόνια, όταν η Pfizer/BioNTech είδε το πρώτο εμβόλιο mRNA να εγκρίνεται για ανθρώπινη χρήση σε απάντηση του ιού COVID-19.
