Ένα συγκεκριμένο βακτήριο που σχετίζεται με την ασθένεια των ούλων φαίνεται πως μπορεί να ενισχύσει την ανάπτυξη του καρκίνου του παχέος εντέρου.
Καθώς τα ποσοστά καρκίνου του παχέος εντέρου αυξάνονται, ειδικά μεταξύ των νέων, η ανάγκη κατανόησης των παραγόντων κινδύνου για τη νόσο και εντοπισμού νέων και αποτελεσματικών στρατηγικών πρόληψης και θεραπείας είναι κρίσιμη.
Ενώ οι κοινώς γνωστοί παράγοντες κινδύνου για τον καρκίνο του παχέος εντέρου περιλαμβάνουν την παχυσαρκία, τον διαβήτη τύπου 2, την ανθυγιεινή διατροφή και το κάπνισμα, μια πρόσφατη μελέτη που χρηματοδοτήθηκε από το NIH μπορεί να βρήκε έναν απίθανο παράγοντα κινδύνου για την ασθένεια που προέρχεται από το μικροβίωμα του στόματος.
Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο Nature, αποκάλυψε ότι ένας συγκεκριμένος τύπος βακτηρίων που βρίσκεται σε άτομα με νόσο των ούλων βρίσκεται επίσης σε ορισμένους όγκους καρκίνου του παχέος εντέρου. Το βακτήριο Fusobacterium nucleatum (F. nucleatum) σπάνια εμφανίζεται σε άτομα με υγιή γαστρεντερική οδό.
Ωστόσο, δεν είναι σαφές πώς αυτό το συγκεκριμένο βακτήριο που σχετίζεται με την περιοδοντική νόσο θα μπορούσε να επηρεάσει την ανάπτυξη καρκίνου του παχέος εντέρου.
Για να διερευνήσουν περαιτέρω, οι ερευνητές ανέλυσαν τα γονίδια 80 στελεχών F. nucleatum από το στόμα ατόμων χωρίς καρκίνο και 55 στελεχών από όγκους ατόμων με καρκίνο του παχέος εντέρου.
Ανακάλυψαν ότι ένα συγκεκριμένο στέλεχος του F. nucleatum, που ονομάζεται Fna, βρέθηκε πιο συχνά σε όγκους καρκίνου του παχέος εντέρου. Αφού εξέτασαν πιο προσεκτικά, οι επιστήμονες εντόπισαν δύο τύπους Fna. Ωστόσο, μόνο ένας τύπος, το Fna C2, συνδέθηκε με καρκίνο του παχέος εντέρου.
Σε περαιτέρω πειράματα σε ποντίκια, η ομάδα διαπίστωσε ότι η μόλυνση των τρωκτικών με Fna C2 τους προκάλεσε να αναπτύξουν περισσότερους καρκινικούς όγκους. Επιπλέον, μια ανάλυση μικροβιώματος καρκινικού ιστού από 116 άτομα με καρκίνο του παχέος εντέρου έδειξε υψηλότερους αριθμούς Fna C2.
Επιπλέον, το Fna C2 θα μπορούσε να επιβιώσει περισσότερο σε πολύ όξινες συνθήκες που μιμούνται το περιβάλλον του εντέρου. Οι επιστήμονες λένε ότι αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει πώς το Fna C2 περνάει από το στόμα προς το παχύ έντερο αλώβητο.
Αν και χρειάζεται περισσότερη έρευνα, οι συγγραφείς της μελέτης προτείνουν ότι τα ευρήματα θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε θεραπείες που στοχεύουν σε αυτό το βακτήριο που σχετίζεται με την ασθένεια των ούλων ή στην ανάπτυξη δοκιμών προσυμπτωματικού ελέγχου που προσδιορίζουν εάν ένα άτομο έχει Fna C2.
