Η υπογονιμότητα είναι ένα θέμα που απασχολεί πολλά ζευγάρια που προσπαθούν να αποκτήσουν παιδί. Ορίζεται ως η αδυναμία επίτευξης εγκυμοσύνης μετά από έναν χρόνο τακτικών, απροφύλακτων σεξουαλικών επαφών (ή έξι μήνες αν η γυναίκα είναι άνω των 35 ετών). Η διερεύνηση της υπογονιμότητας πρέπει να είναι συνολική και να αφορά τόσο τη γυναίκα όσο και τον άνδρα.
Εξετάσεις για τη γυναίκα:
- Ορμονικός έλεγχος: Περιλαμβάνει μέτρηση επιπέδων FSH, LH, οιστραδιόλης, προλακτίνης, AMH και θυρεοειδικών ορμονών. Οι τιμές αυτές παρέχουν πληροφορίες για την ωοθηκική λειτουργία και το απόθεμα ωαρίων.
- Υπερηχογράφημα έσω γεννητικών οργάνων: Ελέγχει τη μορφολογία των ωοθηκών και της μήτρας. Συχνά γίνεται και υπερηχογραφική παρακολούθηση της ωορρηξίας.
- Υστεροσαλπιγγογραφία (HSG): Ακτινολογική εξέταση που δείχνει αν οι σάλπιγγες είναι διαβατές και αν υπάρχουν ανατομικά προβλήματα στη μήτρα.
- Καλλιέργειες και λοιμώδεις παράγοντες: Π.χ. έλεγχος για χλαμύδια, τα οποία μπορεί να προκαλέσουν βλάβες στις σάλπιγγες.
- Εξέταση αποθεμάτων ωαρίων (ΑΜΗ): Δίνει εικόνα για τη γονιμότητα και τη δυνατότητα ανταπόκρισης σε θεραπείες υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.
Εξετάσεις για τον άνδρα:
- Σπερμοδιάγραμμα: Αξιολογεί τη συγκέντρωση, κινητικότητα και μορφολογία των σπερματοζωαρίων.
- Καλλιέργεια σπέρματος: Ελέγχει για μικροβιακές λοιμώξεις.
- Ορμονικός έλεγχος: Π.χ. τεστοστερόνη, LH, FSH, προλακτίνη.
- Γενετικός έλεγχος ή υπερηχογράφημα οσχέου: Σε ειδικές περιπτώσεις, όταν υπάρχουν ανωμαλίες στο σπέρμα.
Η έγκαιρη διάγνωση και η συνεργασία με ειδικό αναπαραγωγής αυξάνει τις πιθανότητες επιτυχίας. Κάθε περίπτωση είναι μοναδική και απαιτεί εξατομικευμένη προσέγγιση.
